ေ၀ဒနာပစၥယာတဏွာ (ေ၀ဒနာေၾကာင့္ တဏွာျဖစ္၏)လုိ႔ ဘုရားကေဟာထားတယ္။ ခင္ဗ်ားတုိ႔ သႏၲာန္မွာ ေ၀ဒနာသာေပၚလုိ႔ရွိရင္ တဏွာလာမွာပဲတဲ့။ ဘုရားပြင့္ပြင့္ မပြင့္ပြင့္ ေ၀ဒနာပစၥယာတဏွာ..... ေတာ့ ရွိေနတာပဲ။ ဒါေပမယ့္ ဘုရားမပြင့္ရင္ ေ၀ဒနာပစၥယာတဏွာ....ခ်ည္းျဖစ္မယ္။ ဘုရားပြင့္ေတာ့ ေ၀ဒနာနိေရာဓာ တဏွာနိေရာေဓာ (ေ၀ဒနာခ်ဳပ္ရင္ တဏွာခ်ဳပ္တယ္)ျဖစ္ႏုိင္တယ္။ ဒါထူးျခားတာပဲ။ ေ၀ဒနာနိေရာဓာ တဏွာနိေရာေဓာဆုိတာကလဲ အလုပ္လုပ္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္မွျဖစ္တာ။ အလုပ္မလုပ္တဲ့ပုဂၢိဳလ္မွာ ျဖစ္ကုိမျဖစ္ဘူး၊ (ေ၀ဒနာပစၥယာတဏွာပဲ ျဖစ္မယ္)။
ေ၀ဒနာျဖစ္ရင္ တဏွာလာမယ္။ တဏွာလာလုိ႔ရွိရင္ ဒီဘက္က ဥပါဒါန္၊ ကမၼဘ၀၊ ဇာတိ၊ ဇရာမရဏေတြဟာ ပဋိစၥသမုပါဒ္ အစဥ္အတုိင္း သြားေတာ့မွာပဲ။ ဒါ နိယာမပဲ၊ ဘုရားပြင့္လုိ႔ ဘုရားရဲ႕တရားေတာ္ကုိ နာရလုိ႔ ခင္ဗ်ားတုိ႔ က်ဳပ္တုိ႔ အားထုတ္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြက်ေတာ့ ေ၀ဒနာနိေရာဓာ တဏွာနိေရာေဓာ= ျဖစ္ႏုိင္တယ္။ ဒါဘုရားပြင့္ျခင္း၏ ေက်းဇူးပဲ။ ဘုရားဆီက နည္းရၿပီး က်င့္ရင္ေတာ့ ေ၀ဒနာနိေရာဓာ တဏွာနိေရာေဓာ= ျဖစ္မယ္။ ကုိယ့္အိမ္မွာ ဘုရား တရား သံဃာ ၾကည္ၫုိတယ္ ဆုိတာက သဒၶါ ျပ႒ာန္းတယ္။ ၀ိပႆနာအလုပ္လုပ္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္က်ေတာ့ ပညာျပ႒ာန္းတယ္။ ဒီအလုပ္မလုပ္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္က်ေတာ့ သဒၶါပဲျပ႒ာန္းတယ္။ ပညာယံ ေသေ႒ာ ေလာကသၼႎ (ေလာက ၃-ပါး၌ ပညာသည္သာ တရားတကာတုိ႔ထက္အျမတ္ဆုံး)လုိ႔ ဘုရားေဟာတယ္။ ဘာေၾကာင့္ ပညာအျမတ္ဆုံး ျဖစ္ရတာလဲ။
တျခားတရားေတြ မေဖာက္ထြင္းႏုိင္တဲ့ ၀ိဇၨာတဏွာထုႀကီးကုိ ပညာက ေဖာက္ထြင္းႏုိင္တယ္။ က်န္တဲ့တရားေတြက မေဖာက္ထြင္းႏုိင္ဘူးတဲ့။ ဒါေၾကာင့္ ရွိသမွ် တရားတကာေတြထဲမွာ ပညာဟာ အျမတ္ဆုံးလုိ႔မွတ္။ ဒါျဖင့္ ေ၀ဒနာနိေရာဓာ= ေ၀ဒနာမရွိတာကုိျမင္ပါမွ တဏွာနိေရာေဓာ=ဆုိတဲ့ မဂ္ဉာဏ္လာမယ္= ပဋိစၥသမုပါဒ္ျပတ္မယ္လုိ႔ ဘုရားကေဟာထားတယ္။ ေ၀ဒနာခ်ဳပ္တာကုိျမင္တဲ့ ၀ိပႆနာမဂ္ေပၚလာေတာ့မွ တဏွာနိေရာဓာ= ျဖစ္တယ္။ ႏုိ႔မဟုတ္ရင္ မျဖစ္ဘူး။ ေသေသခ်ာခ်ာ႐ႈလုိ႔ ေ၀ဒနာျဖစ္ရာက ခ်ဳပ္ေပ်ာက္သြားေတာ့မွ ေ၀ဒနာခ်ဳပ္ေပ်ာက္သြားရာကုိ ျမင္လုိက္မွ တဏွာနိေရာဓ ျဖစ္မယ္။ ေ၀ဒနာနိေရာဓ= မျမင္ႏိုင္တဲ့ပုဂၢိဳလ္မွာ တဏွာနိေရာဓ မျဖစ္။ ဒါျဖင့္ ေ၀ဒနာနိေရာဓျဖစ္ေအာင္ အလုပ္လုပ္မွ ရမယ္လုိ႔မွတ္။
ေ၀ဒနာ႐ႈ။ ။ ေ၀ဒနာက ခႏၶာကုိယ္ထဲမွာ သုခေပၚေပၚ ဒုကၡေပၚေပၚ ဥေပကၡာေပၚေပၚ ႐ႈလုိက္လုိ႔ ေပ်ာက္ပ်က္တဲ့ နိေရာဓကုိ ေနာက္က႐ႈတဲ့ဉာဏ္က ျမင္ပါမွ တဏွာနိေရာဓ ျဖစ္တယ္။ (ဒါအလုပ္သေဘာပဲ) ႏုိ႔မဟုတ္ရင္ ေ၀ဒနာျဖစ္တုိင္း တဏွာကလာမွာပဲ၊ ဒါျဖင့္ ေ၀ဒနာေပၚတုန္း ေပၚဆဲကုိ နိေရာဓျမင္ေအာင္ ၾကည့္ရလိမ့္မယ္။ ေ၀ဒနာနိေရာဓ= ျမင္တဲ့ မဂ္လာရင္ တဏွာနိေရာဓျဖစ္ၿပီ။ ဒီေနရာမွာ (ေ၀ဒနာနဲ႔ တဏွာၾကားမွာ) မဂ္မလာဘူးဆုိရင္ တဏွာ ဥပါဒါန္ ကံေတြျဖစ္မွာပဲ။ ဒါျဖင့္ တဏွာခ်ဳပ္ေအာင္ ဘယ္လုိလုပ္မလဲ။ ေ၀ဒနာကုိ ႐ႈ႐ႈေပး။ ၾကပ္ၾကပ္႐ႈေပး။ ႐ႈၿပီး ေ၀ဒနာခ်ဳပ္တာ ျမင္ေအာင္႐ႈႏုိင္တဲ့ အလုပ္လုပ္။ ခ်ဳပ္ၿပီ ခ်ဳပ္ၿပီလုိ႔ ေနာက္ကျမင္ေနမယ္ဆုိရင္ တဏွာခ်ဳပ္ေနတာပဲ။ ေ၀ဒနာခ်ဳပ္တာ ျမင္ျမင္ေနတဲ့ပုဂၢိဳလ္ဟာ တဏွာခ်ဳပ္တာပဲ။ တဏွာဟာ ေပၚခြင့္မရပဲနဲ႔ ခ်ဳပ္သြားေတာ့ တဏွာနိေရာေဓာ= နိဗၺာန္ျဖစ္တာပဲ။ သံယုတ္မွာ ဒီအတုိင္းလာတယ္။
ေ၀ဒနာခ်ဳပ္ေတာ့ တဏွာခ်ဳပ္။ ။ တဏွာခ်ဳပ္ေတာ့ နိဗၺာန္လာတာပဲ။ တဏွာသာစြန္႔ နိဗၺာန္ရၿပီလုိ႔ ဘုရားကေဟာတယ္။ ဒီေတာ့ ေ၀ဒနာကုိၾကည့္ၾကည့္ေပး (႐ႈ႐ႈေပး)။ ၾကည့္တဲ့အခါ မဂၢင္ ၅-ပါးက ေ၀ဒနာကုိျမင္တယ္။ ေနာက္ေ၀ဒနာနဲ႔ မေတြ႕ေစနဲ႔။ ခ်ဳပ္တာခ်ည္း ေတြ႔ေနပေစ။ ေ၀ဒနာေတြ႕ေနရင္ တဏွာလာဦးမယ္။ ခ်ဳပ္တာနဲ႔ေတြ႕ေတာ့ တဏွာမလာေတာ့ဘူး။ တဏွာခ်ဳပ္ရင္ နိဗၺာန္ပဲ။ မဂ္ဉာဏ္နဲ႔နိဗၺာန္ကုိ ျမင္တာပဲ။ ဒီတဏွာခ်ဳပ္တာကုိ မ်က္စိ၊ နား၊ ႏွာေခါင္း၊ လွ်ာ၊ ကုိယ္ေတြနဲ႔ မျမင္ႏုိင္ မသိႏုိင္ဘူး။ ဉာဏ္နဲ႔မွ ျမင္တယ္။ ဉာဏ္နဲ႔ၾကည့္လုိက္တဲ့အခါ သုချဖစ္ျဖစ္၊ ဒုကၡျဖစ္ျဖစ္၊ ဥေပကၡာျဖစ္ျဖစ္ ဘယ္ေ၀ဒနာမွ မေတြ႕ေတာ့ဘူး။ ေ၀ဒနာမရွိတာ ခ်ဳပ္တာ (နိေရာဓ)ကုိ သိေတာ့တယ္။ ဒီေတာ့ မရွိတာက အနိစၥ (နိေရာဓ)။ သိတာက မဂၢ၊ မဂ္လာကတည္းက တဏွာမလာေတာ့ဘူး။ တဏွာမလာေတာ့ ဥပါဒါန္မလာ၊ ဥပါဒန္မလာေတာ့ ကမၼဘ၀မလာ၊ ကမၼဘ၀မွ မလာလုိ႔ရွိရင္ ဇာတိ၊ ဇရာ၊ ဗ်ာဓိ၊ မရဏေတြလဲ မလာေတာ့ဘူး။ ဒီဘက္လာမယ့္ ဒုကၡေတြ ခ်ဳပ္သြားတယ္။ ဒါ မဂ္၀င္လာေသာေၾကာင့္ တဏွာသမုဒယခ်ဳပ္သြားလုိ႔ ဒုကၡသစၥာေတြ ခ်ဳပ္သြားရတာ။
ေ၀ဒနာ႐ႈတဲ့အခါမွာ ေ၀ဒနာျမင္႐ုံနဲ႔ မၿပီးေသးဘူး။ ခ်ဳပ္သြားတာျမင္မွ ၿပီးတယ္။ ေရွ႕က (ေ၀ဒနာက) ခ်ဳပ္သြားလုိက္ ေနာက္က (မဂ္က) ျမင္လုိက္၊ ဒီလုိခ်ည္း လုိက္ေပးတဲ့ အခါက်ေတာ့ တဏွာဟာ ခ်ဳပ္သြားတယ္။ ဒါျဖင့္ တဏွာခ်ဳပ္ေအာင္ လုပ္တဲ့အလုပ္ဟာ သံသရာစခန္းသတ္တဲ့အလုပ္။ တဏွာမခ်ဳပ္ေစတဲ့ အလုပ္ကေတာ့ သံသရာလည္တဲ့အလုပ္လုိ႔မွတ္။ သံသရာလည္တာက ေ၀ဒနာ၊ တဏွာ ခ်ဳပ္ေအာင္ မလုပ္တဲ့ပုဂၢိဳလ္၏ လမ္းစဥ္။ သံသရာစခန္း သတ္တာဟာ ေ၀ဒနာ တဏွာခ်ဳပ္ေအာင္ လုပ္တဲ့ပုဂၢိဳလ္၏လမ္းစဥ္။ ဒီလုိလမ္းစဥ္ ၂-မ်ဳိးကဲြသြားတယ္။ ေ၀ဒနာခ်ဳပ္တာ ျမင္မႈသည္ နိဗၺာန္ေရာက္တဲ့အလုပ္ပဲ။ ေ၀ဒနာကုိ ေနာက္ကသိတာက တဏွာနဲ႔သိတာ။ ခံစားလုိ႔ ေကာင္းလုိက္တာဆုိတာဟာ တဏွာပဲကုိး။ ဒါဟာ သံသရာရွည္တဲ့အလုပ္ပဲလုိ႔မွတ္။ တဏွာ၊ ဥပါဒါန္၊ ဘ၀၊ ဇာတိဇရာ မရဏလုိ႔ ဒုကၡထဲလည္တဲ့အလုပ္ပဲ။
တဏွာ၏ဆုိး၀ါးယုတ္မာပုံ။ ။ အခု သမုဒယသစၥာဆုိတဲ့ တဏွာ=ေလာဘ၏ ဆုိး၀ါးယုတ္မာပုံကုိ ေဟာေတာ့မယ္။ ဘာေၾကာင့္ေဟာရသတုံး၊ ခင္ဗ်ားတုိ႔က တဏွာကုိမိတ္ေဆြဖဲြ႕ထားလုိ႔၊ ဒီအ႐ြယ္ေရာက္ရင္ လုပ္တတ္ကုိင္တတ္ၿပီ၊ ေငြ႐ွာတတ္ၿပီ၊ ေလာဘျဖစ္တတ္ၿပီ။ လူႀကီးေတြကေတာ့ ကေလးေတြကုိ နင္တုိ႔က တဏွာေလာဘနည္းေသးတယ္၊ ပုိက္ဆံမ၀င္ေသးေတာ့ နင္တုိ႔ မ်ားမ်ားရေအာင္ ႀကိဳးစားရမယ္ စသည္ျဖင့္ သင္ေပးၾကတယ္။ ဒါ တဏွာသင္ေပးေနတာပဲ။ ဒီ တဏွာေလးရွိလာတဲ့ ပုဂၢိဳလ္က်ေတာ့ ပစၥည္းကုိ ရွာေဖြလာတယ္။ ပစၥည္းကေလးရမွန္းသိေတာ့ စဲြလမ္းလာတယ္။ ဒီေတာ့ တဏွာ ဥပါဒါန္ ကမၼဘ၀လာေတာ့တာပဲ။ ကမၼဘ၀ျဖစ္ေတာ့ ဇာတိ ဇရာမရဏဘက္ သြားေတာ့တာပဲ။ ေလာကီမ်က္လုံးနဲ႔ ၾကည့္လုိက္ရင္ေတာ့ အေမအေဖေတြ အသင္အျပေကာင္းတယ္လုိ႔ဆုိမယ္။ ေလာကုတၱရာမ်က္လုံးနဲ႔ ၾကည့္ေတာ့ ဒါေဂ်ာက္တြန္းတာပဲ။
တဏွာရဲ႕ ဆုိးသြမ္းပုံကုိ ေဟာေနတာ။ ဒီလုိ တဏွာဆုိးသြမ္းပုံကုိ သိမွတာ ခင္ဗ်ားတုိ႔ သူနဲ႔ မေပါင္းခ်င္ မသင္းခ်င္ဆုိတာလာမွာ။ ဘုရားက တဏွာဒုတိယာပုရိေသာလုိ႔ ေဟာထားတယ္။ ခင္ဗ်ားတုိ႔ တဏွာအျပစ္ကို မသိေသးသေ႐ြ႕ တဏွာနဲ႔ေနရာတာ ေပ်ာ္ေနမွာပဲ။ တေယာက္တည္း စိတ္ကူးကေလးနဲ႔ေပါ့။ နက္ျဖန္ ဟုိက ဘယ္ေလာက္ရမယ္၊ ဘယ္သြားရင္ ဘယ္လုိအျမတ္ထြက္မယ္ဆုိၿပီး ဒီလုိနဲ႔ စိတ္ကူးကေလးနဲ႔ ေပ်ာ္ေနၾကတာ၊ တခါတေလ အေၾကာင္းမညီၫြတ္လုိ႔ တဏွာသေဘာအတုိင္း ျဖစ္မလာဘူးဆုိရင္ ေဒါသနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္ထဲမ်ား ရန္ျဖစ္ေနၾကေသး။ ေဒါသနဲ႔ခႏၶာ ရန္ျဖစ္ၾကတယ္။ ခင္ဗ်ားတုိ႔က အခါေကာင္းျပန္ေတာ့ “ေလာဘ”နဲ႔ အေဖာ္လုပ္။ အခါမေကာင္းျပန္ေတာ့ “ေဒါသ”နဲ႔ အေဖာ္လုပ္။ ဒီ ၂-ခုနဲ႔ အေဖာ္လုပ္ေနရာမွာလဲ ေမာဟက တဲြလ်က္ပါေနတာပဲ။ ဘုရားက တဏွာျဖတ္ခန္း ေဟာေနတယ္။ ခင္ဗ်ားတုိ႔က တဏွာနဲ႔မိတ္ေဆြဖဲြ႕ေနတယ္။ ဒါ ဘုရားကုိ ဂြတုိက္တာပဲ။
ေ၀ဒနာပစၥယာတဏွာ ဟာ ေနရာမေ႐ြးဘူး။ သြားရင္း လာရင္းလဲ တေယာက္နဲ႔တေယာက္ျဖစ္ျဖစ္ ကုိယ့္စိတ္ကူးကေလးနဲ႔ကုိယ္ျဖစ္ျဖစ္ တဏွာဟာျဖစ္ေနတာပဲ။ အိပ္ရာထဲမွာေနရင္း တဏွာနဲ႔အေဖာ္လုပ္ေနတာလဲ ရွိတာပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ဘုရားက တဏွာနဲ႔သာ အေဖာ္လုပ္ေနလုိ႔ရွိရင္ ဘယ္ေတာ့မွ သံသရာကမထြက္ပါဘူးတဲ့။ တဏွာအေဖာ္လုပ္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ဟာ သံသရာရွည္ေတာ့မွာပဲ၊ ဟုိဘ၀ ဒီဘ၀နဲ႔ ကူးေနမွာပဲတဲ့။ အုိ, နာ, ေသ, ကဲြ, မဲြဆုိတဲ့ သံသရာႀကီးကုိ ေက်ာ္မသြားႏုိင္ဘူးတဲ့။ ဘုရားက သုတၱနိပတ္ သံေယာဇနသုတ္မွာ ေဟာထားတယ္။ ဒါ တဏွာအေဖာ္လုပ္မိလုိ႔ ဒုကၡေတြ႕ၿပီး သံသရာရွည္ေနတာ။ ခင္ဗ်ားတုိ႔ကေတာ့ ရရာရေၾကာင္းကေလးမွ စိတ္မကူးရလုိ႔ရွိရင္ ေျခာက္ေတာက္ေတာက္ႀကီး ျဖစ္ေနတယ္။ ပ်င္းလာတယ္။ စိတ္ပ်က္လာတယ္။ ေငြကေလးမွန္မွန္၀င္၀င္ေနတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ရဲ႕မ်က္ႏွာကုိၾကည့္၊ ၿပံဳးေနတာပဲ။ ဒါ တဏွာနဲ႔ အေဖာ္လုပ္တာ။ အေၾကာင္းမညီၫြတ္လို႔ ေငြမ၀င္ဘူးဆုိရင္ ပ်င္းတယ္တဲ့။ လူေပါင္းေတာ့မွားေပါ့။ လူေပါင္းမွားလုိ႔ ဒုကၡေရာက္ သံသရာရွည္ရေပါ့။ အုိနာေသေဘးေတြ အပါယ္ေဘးေတြနဲ႔ သံသရာထဲက ထြက္ေတာ့မွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။
ဘယ္သူ႔ေၾကာင့္ အဲဒီတဏွာနဲ႔ အေဖၚလုပ္ျဖစ္တာတုံး။ ေဟာဒီ ေကာင္းေကာင္းကေလးဆုိတဲ့ သုခေ၀ဒနာေလးကုိ ႀကိဳက္တာနဲ႔ တဏွာျဖစ္ေနတာ။ သုခေ၀ဒနာဟာ တဏွာရဲ႕ ေရေသာက္ျမစ္ပဲ။ ခ်မ္းသာခ်င္လုိ႔ လုိခ်င္ရခ်င္တာ ရွိေနတာပဲ။ မခ်မ္းသာခ်င္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္မွာ လုိခ်င္ ရခ်င္မရွိပါဘူး။ ဒါျဖင့္ တဏွာကုိမေၾကာက္နဲ႔။ သုခေ၀ဒနာကုိေၾကာက္ပါ။ ဒီေတာ့ သုခေ၀ဒနာ=ခ်မ္းသာတာ၀မ္းထဲမွာ (ဟဒယ၀တၳဳေပၚမွာ) ေပၚတုိင္းေပၚတုိင္း ျဖစ္ပ်က္သာ႐ႈစမ္းပါ။ ႐ႈရင္ တဏွာအေဖာ္မလာေတာ့ဘူး။ တဏွာမလာရင္ သံသရာျပတ္ၿပီ။ နိဗၺာန္ေရာက္ၿပီ။ ဒီ တဏွာအေၾကာင္း ေကာင္းေကာင္းသိရင္ သူ႔ကုိ ေပါင္းသင္းေတာ့မွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။
တဏွာနဲ႔ မေပါင္းခ်င္ေအာင္ ေဟာရမွာပဲ။ တဏွာဟာ ဘာလုပ္တတ္တုံး။ သူ႔လုပ္ငန္းကိစၥ ဘာတုံး။ တဏွာဟာ သမုဒယသစၥာပဲ။ သမုဒယသစၥာဟာ ဒုကၡျဖစ္ေၾကာင္းပဲ။ ဒါျဖင့္ တဏွာဟာ အလြန္ဒုကၡေပးတတ္ ႏွိပ္စက္တတ္တဲ့ တရားအစစ္ပဲ။ တဏွာဟာ ခင္ဗ်ားတုိ႔ရဲ႕ ငယ္ေပါင္းျဖစ္တယ္။ ပဋိသေႏၶ တည္လာကတည္းက သူနဲ႔လာခဲ့တာကုိး။ ႀကီးေတာ့လဲ မခဲြၾကဘူး။ သူနဲ႔သာ အေဖာ္လုပ္ၿပီးေနခဲ့ၾကတယ္။ ဒီေန႔ေတာ့ ငယ္ေပါင္း၏ အၿမဲႏွိပ္စက္တတ္တဲ့သတၱိကုိ အကုန္ေဟာရမွာပဲ။ ငယ္ေပါင္းကုိထိေတာ့ ငယ္ေပါင္းနဲ႔ ခဲြရေတာ့မယ္ဆုိေတာ့ ခင္ဗ်ားတုိ႔ မ်က္ရည္မ်ား က်မလား မေျပာတတ္ဘူး။
တဏွာ နာမည္က သမုဒယသစၥာတဲ့။ သမုဒယဆုိတာ ျဖစ္ေၾကာင္း။ ဒုကၡျဖစ္ေၾကာင္း၊ သစၥာက မွန္တာ။ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ဒုကၡေရာက္ေအာင္ မေကာင္းေအာင္ ဆုိးသြမ္းယုတ္မာေအာင္ သူ႔ထက္မွန္ေအာင္ လုပ္ႏုိင္တဲ့တရား မရွိဘူး။ တဏွာက မေကာင္းမႈသာလုပ္ရမယ္ဆုိရင္ က်ဳပ္အလုပ္ႏုိင္ဆုံးပဲတဲ့။ မေကာင္းတဲ့အေၾကာင္း မွန္မွန္လုပ္ဖုိ႔အလုပ္ဟာ သူ႔၀တၱရားပဲတဲ့။ ဘယ္သူ႔မွ ခ်မ္းသာမေပးဘူး။ မေကာင္းတဲ့အလုပ္ လုပ္ေပးရာမွာ ဘယ္အခါမဆုိ မွန္မွန္လုပ္ႏုိင္တဲ့တရားပဲ။ နဲနဲမွ မတိမ္းဘူး။ ၿပီးေတာ့ သူကလဲ လူမုိက္ မုိက္တဲ့ေနရာမွာ ၂-ေယာက္မရွိဘူး။ သူ၀င္လာၿပီဆုိရင္ မေကာင္းတာဟူသေ႐ြ႕ မုိက္မုိက္ကန္းကန္းလုပ္ေတာ့တာပဲ။ မေကာင္းတဲ့အလုပ္ေတြဟူသေ႐ြ႕ သူ႔လက္ရာခ်ည္းပဲ။ မေကာင္းတဲ့ ဆုိးက်ဳိးေတြ ဒုကၡေတြဟူသေ႐ြ႕ သူ႔လက္ရာခ်ည္းပဲ။ ဒီေတာ့ ၀မ္းထဲ သူ၀င္လာတယ္ဆုိရင္ ဒါ ၿဂိဳဟ္၀င္တာပဲ။ သူ႔လက္ခံထားရင္ ၿဂိဳဟ္ေမႊေတာ့မယ္သာမွတ္။ ခင္ဗ်ားတုိ႔ကလည္း ဒီၿဂိဳဟ္ကေလးနဲ႔မွ အတူေနခ်င္တာ။ သူ႔အေဖာ္ မလုပ္ရရင္ ပ်င္းတယ္တဲ့။ ဒီေတာ့ ခင္ဗ်ားတုိ႔က ရန္သူကုိ မိတ္ေဆြမွတ္ၿပီး ေပါင္းေနေတာ့ မေကာင္းတာ ဆုိးတာဟူသေ႐ြ႕ ဒုကၡဟူသေ႐ြ႕ အကုန္ေတြ႕ရေတာ့တာပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ဒုကၡေရာက္တာ သနားစရာမဟုတ္ဘူး။ ဘာျဖစ္လုိ႔၊ ဖ်င္းလြန္း အ,လြန္း....လုိ႔။
သမုဒယ (တဏွာ)ဆုိရင္ ဘယ္သမုဒယမွ ေကာင္းတယ္လုိ႔ မေျပာႏုိင္ဘူး။ နတ္ျပည္ေတာင့္တတဲ့တဏွာလဲ ေကာင္းတယ္လုိ႔ မေျပာႏုိင္ဘူး။ ျဗဟၼာ့ျပည္ႀကိဳက္တတ္လုိ႔ တဏွာလဲ ေကာင္းတယ္လုိ႔ မေဟာႏုိင္ဘူး။ နတ္ျပည္ေတာင့္တတဲ့တဏွာေၾကာင့္ နတ္ဒုကၡရမွာ၊ ျဗဟၼာ့ျပည္ေတာင့္တတဲ့တဏွာေၾကာင့္ ျဗဟၼာ့ဒုကၡရမွာ။ လူ႕ျပည္ေတာင့္တတဲ့တဏွာေၾကာင့္ လူ႔ဒုကၡရမွာ။ သားေတြငါးေတြစားခ်င္တဲ့ တဏွာေၾကာင့္ သားေတြငါးေတြသတ္စားလုိ႔ရွိရင္ အပါယ္ဒုကၡရမွာ။ ဒီတဏွာကုိေတာ့ သတ္မွေတာ္မယ္။ ခ်မ္းသာေပးလုိ႔ မျဖစ္ဘူးလုိ႔ စိတ္ေမြးထားမွျဖစ္မယ္။ တဏွာဆုိတာ ေလာဘပဲ။ ဒီေတာ့ ေလာဘေလးေပၚတုိင္း သမုဒယေလး အဆုိးတရားေလး ေပၚလာတယ္လုိ႔သိေပးပါ။ ဒီလုိသိရင္ သမုဒယသစၥာကုိသိတယ္မည္တယ္။ သမုဒယဆုိတာ ဒုကၡျဖစ္ေၾကာင္း၊ သစၥာဆုိတာ အမွန္၊ ဘုရားက သဗၺၫုတဉာဏ္နဲ႔ ၾကည္လုိက္ေတာ့ သမုဒယဟာ ဒုကၡျဖစ္ေၾကာင္း အမွန္တခုထဲပဲေတြ႕တယ္။ ဒုကၡျဖစ္ေၾကာင္း အမွန္ဟာ သမုဒယသစၥာတခုပဲေတြ႕တယ္။
တေထာင့္ငါးရာ ကိေလသာဆုိတာ ဘုရားက ဉာဏ္က်ယ္လုိ႔ေဟာတာ။ ဒါေတါဟာ တဏွာ၏ အၿခံအရံေတြ အကူအညီေတြပဲ။ ဒီေတာ့ အ၀ိဇၨာထက္ တဏွာကထက္တယ္ လုိ႔မွတ္ပါ။ သစၥာနဲ႔ေ၀ဖန္ၾကည့္ေတာ့မွ တဏွာက ပုိထက္တာကုိ သိရတယ္။ အ၀ိဇၨာက ဒီေလာက္မထက္ဘူး။ သစၥာေလးပါးဖြင့္ၾကည့္ေတာ့မွ ပယ္ရမယ့္တဏွာလဲသူပဲ။ သူ႔ပယ္ရင္ တဖဲြ႔ႀကီး ပါတယ္ဆုိေသာေၾကာင့္ သူ ေခါင္းေဆာင္ပဲ။ တဏွာက ေခါင္းေဆာင္ပဲ။ ခင္ဗ်ားတုိ႔က တဏွာကုိ ၾကည္ၫုိလြန္းလုိ႔ ေခါင္းေပၚ႐ြက္ထားတယ္။ သူ႔ကုိ ေခါင္းေဆာင္တင္ထားတယ္။ သူ႔ကုိ အေဖၚလုပ္ေနရတာ သိပ္ေပ်ာ္တယ္ ဟုတ္လား။ ဘုန္းႀကီးက သမုဒယသစၥာ၏ ဆုိး၀ါးပုံ ညစ္ပတ္ပုံကုိ သိေအာင္လုိ႔ ကိစၥဉာဏ္ကုိ ေဟာေပးေနရတာ။ သူ႔ကုိ ပယ္ခ်င္စိတ္ေပၚလာေအာင္ ေဟာေပးရတာ။ သူ႔အေၾကာင္း သူ႔ကိစၥကုိသာ ေကာင္းေကာင္းသိရင္ သူ႔ကုိ သတ္ခ်င္တယ္ဆုိတာ ျဖစ္လာမွာ။ သူ႔အေၾကာင္း သူ႔ကိစၥ မသိရင္ေတာ့ သူ႔ကုိ သတ္ခ်င္မွာ မဟုတ္ဘူး။ အေဖာ္လုပ္ခ်င္ေနမွာပဲ။
မုိးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ သစၥာအနက္ ၁၆-ခ်က္ တရားေတာ္မ်ားမွ
No comments:
Post a Comment