ဓမၼႏုဓမၼပဋိပတၱိ။ ။ ေသာတာပန္တည္ျခင္း၏ အေၾကာင္း(၄)ပါးရွိတယ္။ ဒီ ေလးပါးက (၁) ကလ်ာဏမိတၱ = သူေတာ္ေကာင္းနဲ႔ ေပါင္းမႈ၊ (၂) သူေတာ္ေကာင္းတရား နာမႈ၊ (၃) သူေတာ္ေကာင္းတရားကုိ ႏွလုံးသြင္းမႈ၊ (၄) ဓမၼာႏုဓမၼပဋိပတၱိ = သူေတာ္ေကာင္းတရားအားေလ်ာ္စြာ တရားကုိက်င့္မႈ။ ဒီေလးခ်က္ကုိ လုပ္ေဆာင္ရင္ ေသာတပန္တည္ႏုိင္တယ္လုိ႔ အဂုတၱဳိရ္မွာ ဘုရားကေဟာထားတယ္။ ဒီေတာ့ ေသာတာပန္တည္ခ်င္လုိ႔ရွိရင္ ဓမၼာႏုဓမၼာပဋိပတၱိ အလုပ္ဟာအေရးႀကီးတယ္။ ဓမၼာႏု = ဓမၼအားေလ်ာ္စြာ၊ ဓမၼပဋိပတၱိ = ဓမၼကုိက်င့္ႀကံအားထုတ္မႈ၊ ပဋိပတၱိဆုိတာ အက်င့္ကုိေျပာတာ။ ဒီေတာ့ ဓမၼာႏုဓမၼာပဋိပတၱိဆုိတာ ဓမၼသေဘာကုိ ဓမၼသေဘာနဲ႔ ၾကည့္ပါလုိ႔ ေျပာတာ။
ဓမၼဆုိတာက နာမ္ေတြလဲဓမၼပဲ၊ ႐ုပ္ေတြလဲဓမၼပဲ၊ ဒီ႐ုပ္နာမ္ဓမၼေတြဟာ အၿမဲေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေနတာပဲ။ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေနတာကုိ အၿမဲျပၾကတယ္။ ဒီလုိ ႐ုပ္နာမ္ဓမၼေတြက အၿမဲေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေနတာကုိ ျပလုိ႔ရွိရင္ ဒီကဉာဏ္က (မဂၢင္ ငါးပါးက) အဲဒီေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေနတဲ့ ေရွ႕ဓမၼ၏ (ေရွ႕႐ုပ္နာမ္ဓမၼ၏) သေဘာကုိ ေနာက္ဓမၼက (ေနာက္ဉာဏ္က) ေနၿပီး ၾကည့္ေပးပါတဲ့။ ဒီလုိ ဓမၼႏုဓမၼပဋိပတၱိက်င့္မယ္ဆုိရင္ ဒီဘ၀မွာ ေသာတာပန္တည္ရမယ္လုိ႔ အဂုၤတၱဳိရ္က ေလးခ်က္ျပတဲ့အထဲမွာ ဒါ အေရးႀကီးဆုံးအခ်က္ပဲ။
ခင္ဗ်ားတုိ႔ ခႏၶာႀကီးဟာ ဓမၼသေဘာ မေျပာတဲ့အခ်ိန္ရယ္လုိ႔ မရွိဘူး။ အၿမဲေျပာေနတာပဲ။ ဒါေပမယ့္ ခင္ဗ်ားတို႔က မၾကည့္ဘူး။ ေျပာတဲ့အခ်ိန္တုိင္း လုိက္ၾကည့္ပါ။ ေျပာတာကျဖင့္ မေရတြက္ႏုိင္ဘူး။ မေရတြက္ႏုိင္ေအာင္ေျပာေနေပမယ့္ ၾကည့္မႈက မေရတြက္ႏုိင္ေအာင္ မၾကည့္ပဲေနေသာေၾကာင့္ ကိေလသာခပ္သိမ္း ႐ုပ္သိမ္းတဲ့ ဒုကၡခပ္သိမ္း ခ်ဳပ္ၿငိမ္းတဲ့ နိဗၺာန္မေရာက္တာ။ ဒါျဖင့္ ဓမၼက ေျပာတုိင္း မၾကည့္တာသည္ နိဗၺာန္မရျခင္း၏ အေၾကာင္းပဲလုိ႔မွတ္။ ဓမၼကုိက်င့္ရင္ ေသာတာပန္ျဖစ္မယ္။ မက်င့္မိတဲ့အတြက္ ေသာတာပန္မျဖစ္တာ။ ဒီ ဓမၼဟာ နာမ္ဓမၼၾကည့္ၾကည့္၊ ႐ုပ္ဓမၼၾကည့္ၾကည့္ ၾကည့္လုိက္တုိင္းဟာ အဲဒီ ဓမၼထဲမွာ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေနတာေတြ႕ရမွာပဲ။ ဒါဟာ ဓမၼရဲ႕ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေနတာကုိ သိတာပဲလုိ႔မွတ္။ ဒီလုိသိရင္ ဒီ ဓမၼကုိခင္တြယ္တဲ့ တဏွာဟာ အခြင့္မရေတာ့ဘူး။
အခုေတာ့ ဓမၼရဲ႕ ေဖာက္ျပန္ ပ်က္စီးေနတာကုိ(၀ါ) ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေနတဲ့ ဓမၼကုိမၾကည့္လုိ႔၊ ၀ိပႆနာဉာဏ္နဲ႔ မၾကည့္မိလုိ႔ ငါနာတယ္၊ ငါကုိက္တယ္ဆုိၿပီး သကၠာယဒိ႒ိနဲ႔ ၾကည့္ေနတာ၊ သမၼာဒိ႒ိနဲ႔ မၾကည့္မိဘူး။ ဒါေၾကာင့္ မဂၢင္နဲ႔ေ၀းေနတာ။ တရားနာၿပီး က်င့္ရမယ့္ အလုပ္ကျဖင့္ ဓမၼႏုဓမၼပဋိပတၱိနဲ႔ ၾကည့္ေပးလုိ႔ရွိရင္ သစၥဉာဏ္ျဖစ္တယ္။ သစၥဉာဏ္ ျဖစ္လုိ႔ရွိရင္၊ ကိစၥဉာဏ္ ေနာက္က လုိက္ရလိမ့္မယ္၊ ကိစၥဉာဏ္လုိက္လုိ႔ရွိရင္ ကတဉာဏ္ဟာ အလုိလုိေရာက္သြားမွာပဲ။
၀ိပရိဏာမ႒ႏွင့္ ကိစၥဉာဏ္။ ။ ကဲ ......ကိစၥဉာဏ္ကုိ ေရွးဦးစြာျပမယ္။ ၀ိပရိဏာမေ႒ာ= ပင္ကုိယ္သေဘာအားျဖင့္ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတတ္တဲ့သေဘာ၊ ႐ုပ္နာမ္အစုျဖစ္တဲ့ လက္ရွိခႏၶာႀကီးဟာ အၿမဲပဲေဖာက္ျပန္ေနတယ္။ ခင္ဗ်ားတုိ႔ လက္ရွိခႏၶာႀကီးထဲ၌ တရားနာရင္းမတၱနဲ႔ စိတ္အမ်ဳိးမ်ဳိးေျပာင္းသြားတယ္။ ႐ုပ္အမ်ဳိးမ်ဳိးေျပာင္းသြားတယ္။ ဒီလုိနာမ္အမ်ဳိးမ်ဳိး ႐ုပ္အမ်ဳိးမ်ဳိး ေျပာင္းေနပုံကုိ သတိထားပါ။ သတိထားၿပီး ေျပာင္းေနတဲ့ဆီကုိ ဉာဏ္ေရာက္သြားၿပီဆုိရင္၊ ေၾသာ္..... ႐ုပ္နာမ္ေတြဟာ ျဖစ္ၿပီး ပ်က္သြားပါလားဆုိတာ ေတြ႔မယ္၊ သိမယ္။ ဒီလုိ ဉာဏ္က ခႏၶာကုိယ္ထဲမွာ တည့္တည့္ၿပီးေပးလုိက္ရင္ တရားအၿပီး နာၿပီးတဲ့အဆုံးမွာ ကိစၥၿပီးႏုိင္တယ္လုိ႔မွတ္။
႐ုပ္နာမ္ ခႏၶာႀကီးဟာ အမိ၀မ္းေခါင္းထဲက ထြက္လာကတည္းက ဇရာ၊ မရဏ (အုိ-ေသ)ကုိ ႐ြက္ၿပီး ထြက္လာခဲ့တာ။ ဇရာမရဏကုိ ယူေဆာင္လာခဲ့လုိ႔ ခႏၶာငါးပါးဟာ ၀ိပရိဏာမ႒ျဖစ္ရရွာတယ္။ ေဖာက္ျပန္ ပ်က္စီးရရွာတယ္။ ႐ုပ္နာမ္ ခႏၶာႀကီးကုိ ၀ိပႆနာဉာဏ္နဲ႔ စိုက္ၾကည့္လုိက္တဲ့အခါက်ေတာ့ ႐ုပ္နာမ္ ႏွစ္ပါးစလုံးဟာ ဇရာမရဏ ဒဏ္ခ်က္နဲ႔ အခ်ိန္မေ႐ြး ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေနတာကုိေတြ႕ရတယ္။ ဇရာမရဏသည္ ခႏၶာထဲမွာေမြးကတည္းက တစ္ခါတည္း ပါလာေသာေၾကာင့္ ခႏၶာငါးပါးသည္ ၀ိပရိဏာမလကၡဏံစ ဒုကၡသစၥံ။ (ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတတ္တဲ့ လကၡဏာသည္ ဒုကၡသစၥာ) ဆုိေသာေၾကာင့္ ဒီခႏၶာႀကီးဟာ ဒုကၡသစၥာ=ဆင္းရဲတာအမွန္ပဲ။ ဒီလုိခႏၶာႀကီးကုိ ဒုကၡသစၥာလုိ႔သိရင္ သစၥဉာဏ္ရၿပီ။ ခႏၶာႀကီးကုိ ဉာဏ္နဲ႔စိုက္ၾကည့္လုိက္တဲ့အခါ ႐ုပ္နာမ္ခႏၶာႀကီး(၀ါ)ခႏၶာငါးပါးဟာ ခဏခဏ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေနပါလား။ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတတ္တဲ့ ကိစၥသာရွိပါလားလုိ႔သိရင္၊ ဒီ သိတဲ့ဉာဏ္ဟာ ကိစၥဉာဏ္ပါပဲ။ ကိစၥဉာဏ္ၿပီးရင္ ကတဉာဏ္ ေရာက္တာပဲ။ ကတဉာဏ္ဆုိတာ မဂ္ဉာဏ္ကုိေျပာတာ။
ဒီေတာ့ ကတဉာဏ္ (မဂ္ဉာဏ္) ရခ်င္လုိ႔ရွိရင္ ကိစၥဉာဏ္ရေအာင္လုပ္ရမယ္။ ခႏၶာကုိယ္ထဲကုိ ဉာဏ္နဲ႔စိုက္ၿပီး ၾကည့္ၾကည့္ေပးပါ။ ၾကည့္ၾကည့္ေပးသြားေတာ့ ခႏၶာကုိယ္ထဲရွိ ႐ုပ္ဓမၼနာမ္ဓမၼေတြဟာ သူတု္႔ယူလာခဲ့တဲ့ ဇရာမရဏ (အုိမႈ၊ ေသမႈ) ဒဏ္ခ်က္ေၾကာင့္ ျဖတ္ျဖတ္ ျဖတ္ျဖတ္နဲ႔ ပ်က္စီးသြားတာကုိေတြ႕ရမယ္။ ႐ႈတဲ့အခါ ေ၀ဒနာတစ္လုံးထဲ႐ႈလဲ ဒီကိစၥဉာဏ္နဲ႔႐ႈ။ သညာတစ္လုံးထဲ႐ႈလဲ ဒါနဲ႔႐ႈ။ ကာယာႏုပႆနာေခၚတဲ့ ႐ုပ္႐ႈရင္လဲ ဒါနဲ႔ပဲ႐ႈ။ စိတ္႐ႈလဲ ဒါနဲ႔၊ ကိစၥဉာဏ္နဲ႔႐ႈေပး။ ဒီလုိ႐ႈေပးလုိ႔ရွိရင္ မိမိခႏၶာႀကီးဟာ ၀ိပရိဏာမကိစၥ= ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတဲ့ ကိစၥမွတစ္ပါး ဘာကိစၥမွ မရွိဘူး။ ဒီေတာ့ ခႏၶာငါးပါးဟာ ၀ိပရိဏာမ= ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးျခင္းကိစၥရွိတယ္။ ဇရာမရဏဒဏ္ခ်က္နဲ႔ ႐ုပ္နာမ္ေတြ ေပ်ာက္ပ်က္သြားတာကုိ ဒီကအသိနဲ႔ = ၀ိပႆနာ မဂ္ဉာဏ္နဲ႔ လုိက္ေပး။ ဒီလုိ ခႏၶာငါးပါး၏ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေနတာကုိ ေသေသခ်ာခ်ာျမင္ရင္ ကိစၥဉာဏ္ရၿပီမွတ္။
ကတဉာဏ္။ ။ ကိစၥဉာဏ္ၿပီးရင္ ကတဉာဏ္ ေရာက္တာပဲ။ ကတဉာဏ္ေရာက္ေတာ့ ခင္ဗ်ားတုိ႔ကုိယ္တုိင္ပဲ ခႏၶာမရွိတဲ့ေနရာ (နိဗၺာန္)ကုိ ျမင္ရမယ္။ ျမင္ေတာ့ ေၾသာ္ .. ဒီေနရာက အေသလြတ္ ဇရာမရဏတုိ႔ မေရာက္ႏုိင္တဲ့ ေနရာပါလားဆုိတာကုိ ကုိယ္တုိင္အားထုတ္ၿပီး ကတဉာဏ္ရရင္ ျမင္ရပါလိမ့္မယ္။ ၀ိပႆနာအလုပ္လုပ္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္မွာ ကိစၥဉာဏ္ဆုံးသြားရင္ ခႏၶာခ်ဳပ္သြားမယ္။ ဒါေၾကာင့္ ခႏၶာခ်ဳပ္ေအာင္ၾကည့္ရမယ္။ ခႏၶာခ်ဳပ္သြားေတာ့ အဲဒီခႏၶာခ်ဳပ္= ဒုကၡခ်ဳပ္တဲ့ေနရာမွာ သုခနိဗၺာန္လာမယ္။ ကတဉာဏ္ရရင္ ခႏၶာခ်ဳပ္= ဒုကၡခ်ဳပ္တဲ့ နိေရာဓ= နိဗၺာန္ကုိျမင္ရၿပီ၊ မ်က္ေမွာက္ျပဳရၿပီ။ နိေရာဓဆုိတာ ဒုကၡခ်ဳပ္ၿငိမ္းၿပီး သႏၲိသုခ=ေအးၿငိမ္းခ်မ္းသာမႈရွိတာကုိေျပာတာ။ ဥပမာ - လက္ေမာင္းမွာ အနာေပါက္တယ္၊ ေဆးကုလုိ႔ ေပ်ာက္သြားေတာ့ အနာမရွိေတာ့ဘူး။ ဒီမွာလဲ ထုိ႔အတူပဲ၊ နဂုိကဒုကၡနဲ႔ ဆက္သြယ္ေနတာ ၀ိပႆနာမဂ္ဉာဏ္ ေဆးနဲ႔ကုလုိက္လုိ႔ရွိရင္ အကုန္ေပ်ာက္တာပဲ။ ဥဒါန္းပါ႒ိေတာ္မွာ အတၳိဘိကၡေ၀ နိဗၺာနံ (ရဟန္းတုိ႔ နိဗၺာန္ဆုိတာ ဧကန္ရွိတယ္)လုိ႔ ေဟာထားေတာ့၊ နိဗၺာန္ဟာ ဧကန္ရွိ တကယ္ရွိ။ ဒုကၡနဲ႔ ဆက္သြယ္တာသာ မရွိတာ။ ဒုကၡနဲ႔ ဆက္သြယ္တာကေတာ့ ဒီဇရာမရဏနဲ႔ ဆက္သြယ္တဲ့ ႐ုပ္နာမ္ပဲ။ နိဗၺာန္ဟာ ဇရာမရဏနဲ႔ မဆက္သြယ္ေတာ့ဘူး။ ကတဉာဏ္နဲ႔ ၾကည့္ရင္ ျမင္ရတယ္။ ဘုရားကနိဗၺာန္ရွိတယ္လုိ႔ ေဟာထားၿပီ၊ ခင္ဗ်ားတုိ႔က မယုံဘူး။ ဒီကိစၥဉာဏ္ကုိ ရေအာင္လုပ္ၿပီး ကတဉာဏ္ရသြားရင္ နိဗၺာန္ရွိတာကုိ ေသေသခ်ာခ်ာ ျမင္မယ္လုိ႔မွတ္။
အဲဒီေတာ့ အုိတာရွိရင္ မအုိရာ၊ နာရာရွိရင္ မနာရာ၊ ေသရာရွိရင္ မေသရာရွိတာေပါ့။ အပူရွိရင္ အေအးရွိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကတဉာဏ္ရေအာင္လုပ္ၾကည့္။ ကတဉာဏ္ရခ်င္ရင္ ကိစၥဉာဏ္ကုိ အရင္လုပ္။ ကိစၥဉာဏ္ဆုိတာ ခႏၶာငါးပါး၏ ခဏခဏ ႏွိပ္စက္ေနတာကုိ သိတဲ့ဉာဏ္ပဲ။ ခႏၶာငါးပါးကုိ ကိစၥဉာဏ္နဲ႔ ၾကည့္ၾကည့္ၿပီးသြားေတာ့၊ ဒီခႏၶာႀကီးကုိျဖင့္မၾကည့္ခ်င္ေတ့ပါဘူး၊ မရခ်င္ မလုိခ်င္ေတာ့ပါဘူး ဆုိတာလာမယ္။ လာရင္ သမုဒယခ်ဳပ္တယ္။ သမုဒယဆုိတာ ခႏၶာငါးပါး၏ ဒုကၡျဖစ္ေၾကာင္းတဏွာပဲ။ သမုဒယ= တဏွာခ်ဳပ္သြားရင္ ဒုကၡလဲ ခ်ဳပ္သြားတာပဲ။ မက်န္ရစ္ေတာ့ဘူး။ မီးၿငိမ္းသြားရင္ အပူေပ်ာက္ရသလုိပဲ။ မီးက သမုဒယသစၥာနဲ႔တူတယ္။ အပူကေတာ့ ဒုကၡသစၥာနဲ႔တူတယ္။ သူတုိ႔ႏွစ္ခု မီးနဲ႔အပူေပ်ာက္သြားတဲ့အခါ ေအးတဲ့သတၱိပဲ က်န္ရစ္ေတာ့တယ္။ ဒီေတာ့ ကတဉာဏ္ဆုိတာ မီးနဲ႔အပူၿငိမ္းၿပီး ေအးၿပီေပါ့။ ဒီဒုကၡနဲ႔ ၀ဋ္ ကၽြတ္ေပေပါ့လုိ႔ သိတဲ့ဉာဏ္ပဲ။
အခ်ဳပ္။ ။ သစၥဉာဏ္ကေတာ့ ဘုန္းႀကီးေဟာတာနဲ႔ရပါတယ္။ ကိစၥဉာဏ္ကေတာ့ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ပြားယူမွရမယ္၊ ပြားလုိက္ရင္ရတယ္။ ကိစၥဉာဏ္နဲ႔ ပြားတဲ့အခါက်ေတာ့ ႐ုပ္နာမ္ခႏၶာႀကီးဟာ ပ်က္ေနတာပဲ။ ဘယ္ခႏၶာျဖစ္ျဖစ္ ပ်က္မွာပဲ။ အတိတ္ကလဲ ဒီလုိခ်ည္းပဲ။ အခုလဲ ဒီလုိပဲ။ ေနာင္ အနာဂတ္လဲ ဒီလုိေနမွာပဲ။ ဒီ ခႏၶာခင္တဲ့ တဏွာကုန္ရင္ ခႏၶာခ်ဳပ္တာပဲ။ ခႏၶာခင္တဲ့ တဏွာရွိရင္ ခႏၶာရမွာပဲ။ ဒီေတာ့ ဒီခႏၶာခင္တဲ့ တဏွာမရွိေတာ့ရင္ ခႏၶခ်ဳပ္ၿငိမ္း ဒုကၡသိမ္း၍ ေအးၿငိမ္းတဲ့နိဗၺာန္ ေရာက္ေတာ့တာပဲ။ ဒီေတာ့ နိဗၺာန္ေရာက္ခ်င္ရင္ နိဗၺာန္ျမင္တဲ့ ကတဉာဏ္ ရခ်င္ရင္ ကိစၥဉာဏ္ရေအာင္ ဖိၿပီးအလုပ္လုပ္။ ကိစၥဉာဏ္ဆုိတာ တျခားမဟုတ္ပါဘူး။ ဘုန္းႀကီးက ျဖစ္ပ်က္အ႐ႈခုိင္းတဲ့ အလုပ္ပါပဲ။ ျဖစ္ပ်က္႐ႈဖုိ႔ ေ၀ဒနာေတြသင္ထား စိတ္ေတြသင္ထား ႐ုပ္ေတြသင္ထား ႀကိဳက္ရာ႐ႈလုိ႔ သင္ထားၿပီးၿပီ။ ဒါေတြဟာ ကိစၥဉာဏ္ရေအာင္ သင္ထားတာပဲ။ ကိစၥဉာဏ္ရင့္သြားလုိ႔ ဒီခႏၶာႀကီး မလုိခ်င္ေတာ့ပါဘူးဆုိရင္ ကတဉာဏ္ျဖစ္ၿပီ၊ ရၿပီ။ ကိစၥဉာဏ္က ျဖစ္ပ်က္=ဒုကၡကုိ အာ႐ုံျပဳတယ္ (ျမင္တယ္)။ ကတဉာဏ္က ဒုကၡခ်ဳပ္ရာ နိဗၺာန္ကုိ အာ႐ုံျပဳတယ္(ျမင္တယ္)။ ဒါျဖင့္ ခင္ဗ်ားတုိ႔က ျဖစ္ပ်က္ ျမင္ေအာင္႐ႈ။
ဒီေတာ့ ပထမ ဘုန္းႀကီးတာ၀န္က သစၥၸဉာဏ္ရေအာင္ ေဟာေျပာရတဲ့အလုပ္။ ခင္ဗ်ားတုိ႔တာ၀န္က ကိစၥဉာဏ္ရေအာင္ ၀ိပႆနာ ပြားမ်ားရတဲ့အလုပ္။ ပြားမ်ားဖန္မ်ားလုိ႔ ကိစၥဉာဏ္ၿပီးတဲ့အခါက်ေတာ့၊ ကိစၥဉာဏ္သာ ဆုံးေအာင္လုပ္ခဲ့လုိ႔ရွိရင္ ကတဉာဏ္ဟာ အလုိလိုေပၚမယ္။ ဒီေတာ့ ကတဉာဏ္ဆုိတာ အားထုတ္ရမယ့္ဉာဏ္မဟုတ္ဘူး။ ကိစၥၿပီးၿပီလုိ႔ သိတဲ့ဉာဏ္ပဲ။
မုိးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ သစၥာအနက္ ၁၆-ခ်က္ တရားေတာ္မ်ားမွ
No comments:
Post a Comment