သစၥာအနက္ ၁၆ ခ်က္ဟာ သိရမယ့္ကိစၥ ပြားမ်ားရမယ့္ကိစၥရယ္လုိ႔ ကိစၥ ၂ ခုရွိပါတယ္။ သႏၲာပ႒ = ခႏၶာကုိယ္ႀကီးရထားတာဟာ မီးေလာင္စာႀကီးရထားတာပဲ။ ဒီမီးက သာမညမီးမဟုတ္ပါဘူး တဲ့။ ဒီ ခႏၶာႀကီးထဲမွာ တေထာင့္ငါးရာ ကိေလသာမီးေတြ ေအာင္းေနတယ္။ တေထာင့္ငါးရာ ကိေလသာမီးေတြဟာ မဂ္နဲ႔ မပယ္ရေသးသေ႐ြ႕ ေအာင္းေနမွာပဲ။ ေအာင္းေနေတာ့ ႐ုပ္နာမ္ခႏၶာေတြဟာ မီးစာေတြပဲ။ ၁၅၀၀ = ကိေလသာက မီး၊ ခႏၶာႀကီးကေလာင္စာ၊ မီးနဲ႔ေလာင္စာနဲ႔ တဲြေနတာပဲ။ မီးက သူေတာ္ေကာင္းဆုိရင္ မေလာင္ဘူး။
ခင္ဗ်ားတုိ႔ ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ ေနရေအာင္ဆုိၿပီး အိမ္ေဆာက္ၾက တုိက္ေဆာက္ၾကတယ္။ အၿခံအရံေတြနဲ႔ ေနၾက ထုိင္ၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကိေလသာမီးေလာင္လုိ႔ အိမ္မွာေနႏုိင္ၾကရဲ႕လား။ မေနရဘူး။ ကုိယ့္အိမ္ကထြက္ေျပးေနရတာ၊ ဟုိသြား ဒီသြား ေငြရွာရတယ္။ ဟုိေစ်းစုံစမ္းေရးထြက္ရ။ ဟုိမွာ ရစရာကိစၥနဲ႔သြားရ၊ ဒါ ေလာဘမီးေလာင္လုိ႔ ေျပးေနရတာ။ ဒီ ခႏၶာႀကီးဟာ လမ္းမွာလဲ ေလာင္ရင္း သြားတာပဲ။ လမ္းမွာ ကားနဲ႔တုိက္မိမလား။ စက္ဘီးနဲ႔ တုိက္မိမလား။ ေခြးကုိက္ခံရမလား။ ဒါေတြေၾကာင့္ၾကတဲ့ ေဒါသမီး ေလာင္လ်က္နဲ႔ သြားေနရတာ။ အိမ္ကထြက္တုန္းက ေလာဘမီးနဲ႔၊ လမ္းက်ေတာ့ အႏၲရာယ္ေတြ႕ေတာ့ ေဒါသမီးနဲ႔၊ ဒီလုိေလာင္ၿပီး ကုိယ့္အလုပ္ခြင္ ကုိယ္ရစရာရွိတဲ့ဆီ သြားေနရသျဖင့္ ဒီအိမ္ေဆာက္ၿပီး အိမ္မွာမေနရတာ ထြက္ေျပးေနရတာဟာ မီးေလာင္လုိ႔၊ အိမ္ေဆာက္ၿပီး အိမ္မွာေနရတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ အေတာ္ပဲရွားတယ္။ ေျခလ်င္သြားေနရင္ ေႏွးမွာစုိးလုိ႔ စက္ဘီးနဲ႔သြားရ၊ စက္ဘီးနဲ႔ ေႏွးမွာစုိးလုိ႔ ကားနဲ႔သြားရ၊ တစ္ခါ ကားနဲ႔ ေႏွးတယ္ဆုိၿပီး ေလယာဥ္ပ်ံနဲ႔ေတာင္ အေျပးအလႊား သြားၾကရတယ္။ ဒါ ကိေလသာမီးက ေလာင္လြန္းလုိ႔ အျမန္ေျပးၾကရတာ။ တခါ ေလယာဥ္ပ်ံ ျမန္လွၿပီေအာက္ေမ့ေနတာ၊ကိေလသာမီးကတအားေလာင္ေတာ့ ေလယာဥ္ပ်ံေတာင္ ေႏွးသြားတယ္။ အိမ္တုိင္းအိမ္တုိင္းမွာ ေန႔တုိင္း ထြက္ထြက္ေနၾကတာဟာ ေန႔တုိင္းမီးေလာင္ေနလုိ႔မွတ္၊ ဘယ္အိမ္သြားၾကည့္ ၾကည့္ ေန႔တုိင္းမီးေလာင္ေနတာပဲ ေတြ႕ရမယ္။
အခု ဘုရားေဟာတဲ့ သစၥာတရားေတြ နာေနတာဟာ ထုိက္တန္ပါရမီရွိလုိ႔ပဲ။ ဒါေပမယ့္ ပါရမီျပည့္မယ္ႀကံရင္း ေလာင္ရင္း ျဖစ္ေနေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ ျပည့္မွာမဟုတ္ဘူး။ မီးက ခႏၶာကုိယ္တြင္ ေလာင္တာမဟုတ္ဘူး။ သူေတာ္ေကာင္းရတနာပါေတာင္ ေလာင္ပစ္တာ။ သစၥာမသိတုန္းကဆုိရင္ ေလာင္မွန္းလဲမသိဘူး။ ေလာင္တာလဲအမွန္ပဲ။ ဒီေတာ့ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ပါလာတဲ့အရင္းေတြ(ပါရမီကုသိုလ္ေတြ) အကုန္႐ႈံးေပါ့။ ခႏၶာလဲ႐ႈံး သူေတာ္ေကာင္း ရတနာေတြလဲ ႐ႈံးေပါ့။ ဘာေၾကာင့္ အ႐ႈံးႀကီး႐ႈံးရပါလိမ့္။ သစၥာသိတဲ့ ဉာဏ္မလာလုိ႔။ သစၥာသိတဲ့ဉာဏ္သာ ဒီခႏၶာမွာ ကိန္းေနတယ္ဆုိရင္ ကိေလသာ ၀င္ခြင့္မရပါဘူး။ ၀င္ခြင့္မရရင္ မေလာင္ႏုိင္ဘူး။ ကိေလသာကသာ ထြက္ေျပးရေတာ့တယ္။ မဂ္က အႏိုင္ရသြားေတာ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ မဂ္ဉာဏ္သည္ ၁၅၀၀ ကိေလသာမီးေတြကုိ အကုန္ေလာင္ၿပီး အႏုိင္ယူႏိုင္တယ္။ ဒါ ဒုကၡသစၥာပဲကြလုိ႔ ဉာဏ္ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်။ ျဖစ္ဒုကၡ၊ ပ်က္ဒုကၡမွတစ္ပါး ခႏၶာကုိယ္ထဲမွာ ဘာမွမရွိဘူး။ ဒီဒုကၡ ၂ခုစလုံး ဘယ္ဒုကၡမွ မႀကိဳက္ႏုိင္ဘူး။ ဒုကၡမွန္းသိၿပီလုိ႔ ဒုကၡကုိပုိင္းျခားလုိက္ပါ။ သံယုတ္ပါဠိေတာ္မွာ ဒုကၡပုိင္းျခားပုံ ဒီလုိလာတယ္။ ဒုကၡျဖစ္၍ ဒုကၡပ်က္တာမွ တစ္ပါး မင္းတုိ႔ခႏၶာထဲမွာ ဘာမွ်မရွိဘူးတဲ့။
ဒုကၡကုိ ႀကိဳက္ေနတာကေတာ့ ၀ိပၸလႅာသ (အသိအျမင္ေဖါက္ျပန္မႈ)ေၾကာင့္ပဲ။ ၀ိပၸလႅာသသတၱိရွိလုိ႔ တဏွာကႀကိဳက္တာ။ ေရွးကတဏွာႀကိဳက္လုိ႔ အခုမႀကိဳက္ေအာင္ သစၥာတရား အနာခုိင္းေနတာ။ ဒါ ဒုကၡသစၥာလုိ႔ ပုိင္းျခားသိၾကပါ။ ခင္ဗ်ားသႏၲာန္မွာ ႐ုပ္နာမ္ပဲရွိတယ္။ ႐ုပ္ကလဲ ျဖစ္ၿပီးပ်က္တာပဲ။ နာမ္ကလဲ ျဖစ္ၿပီးပ်က္တာပဲ။ ျဖစ္ပ်က္ ၂-ခုလုံး ျဖစ္တာလဲဒုကၡပဲ၊ ပ်က္တာလဲ ဒုကၡပဲ၊ နာမ္ကလဲ ဒုကၡပဲ။ ႐ုပ္ကလဲ ဒုကၡပဲ။ ဘာေ၀တဗၺ(မဂ္)နဲ႔ ပြားၾကည့္လုိက္ေတာ့ ခႏၶာကုိယ္ထဲမွာ ျဖစ္ၿပီးပ်က္သြားတာမွတစ္ပါး၊ ျဖစ္ဒုကၡပ်က္ဒုကၡမွတစ္ပါး ဘာမွ မရွိဘူးလုိ႔ ေတြ႔ရမယ္။ ျဖစ္ပ်က္ပဲ ေတြ႔မယ္။ ဒီလုိျဖစ္ပ်က္ေတြ (ျမင္) လာရင္ ႐ုပ္နာမ္ ၂ခုတြင္ တစ္ခုခုကုိပဲ လုိက္ၿပီး ႐ႈလုိက္၊ ႐ုပ္နာမ္ ၂-ခုက အခ်င္းခ်င္း မွီေနတာျဖစ္ေတာ့ တစ္ခုပ်က္တာျမင္ရင္ က်န္တစ္ခု ပါသြားတာပဲ။ ဒီေတာ့ ျဖစ္ပ်က္ကုိ ျမင္ေအာင္ၾကည့္၊ ဆက္ၾကည့္၊ ဆက္႐ႈ႕၊ ျဖစ္ပ်က္ မုန္းလာေအာင္ၾကည့္၊ ႐ႈ။ ျဖစ္ပ်က္မုန္းလာလုိ႔ ဒီဒုကၡသစၥာႀကီးေတာ့ မလုိခ်င္ေတာ့ပါဘူးဆုိရင္ ဒုကၡသစၥာခ်ဳပ္ၿပီး သမုဒယသစၥာလဲ ခ်ဳပ္ၿပီ။ ဒီ ၂-ခု ခ်ဳပ္သြားရင္ နိေရာဓ= နိဗၺာန္ကုိျမင့္ေတာ့တာပဲ။ ျဖစ္ပ်က္ဆုံးရင္ နိဗၺာန္ေရာက္ၿပီ။ ခႏၶာအဆုံးမွာ နိဗၺာန္ရွိတယ္။
မုိးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ သစၥာအနက္ ၁၆-ခ်က္ တရားေတာ္မ်ားမွ
No comments:
Post a Comment