နိဗၺာန္ဟာ အသခၤတ႒သေဘာရွိတယ္။ အသခၤတ႒ဆုိတာ အေၾကာင္းတရားမ်ားက ျပဳျပင္လုိ႔ျဖစ္လာရတဲ့ တရားမဟုတ္၊ အဖန္ဖန္ ျပဳျပင္ျခင္းမရွိပဲ ပကတိသေဘာအားျဖင့္ ခုိင္ခံ့တည္ၿမဲတဲ့သေဘာကုိ ဆုိလုိတယ္။ ဒီေတာ့ အသခၤတဟာ သခၤတနဲ႔ လုံး၀ဆန္႔က်င္ဘက္ျဖစ္တဲ့ တရားပဲ။ သခၤတကုိ သေဘာက်နားလည္မွ အသခၤတသေဘာကုိနားလည္မယ္။ သခၤတသေဘာကုိ နားလည္ဖုိ႔ဟာလဲ သညာသိနဲ႔ ဉာဏ္သိလုိ႔ ၂-မ်ဳိးရွိတယ္။ သညာသိကေတာ့ ေဟာတာ ေျပာတာကုိ နားေထာင္ၿပီး နားလည္ရင္ ရပါတယ္။ ဉာဏ္သိက်ေတာ့ ၀ိပႆနာအလုပ္လုပ္မွပဲ ေကာင္းေကာင္းရမယ္။ ဒီေတာ့ သခၤတသေဘာကုိ ေသေသခ်ာခ်ာ သိျမင္ေအာင္ ၀ိပႆနာ ျဖစ္ပ်က္အလုပ္ကုိ အားထုတ္ရမယ္။
သခၤတနားလည္မွ အသခၤတရွင္းမယ္တဲ့၊ သခၤတဘူတ ဒုကၡဒႆေနန အသခၤတေ႒ာ လုိ႔ ဘုရားကေဟာထားတယ္။ သခၤတျဖစ္တဲ့ ဒုကၡသစၥာ ျမင္မွသာလွ်င္ မျပဳျပင္ရပဲနဲ႔ တည္တံ့ေသာ အသခၤတ= နိဗၺာန္ဟာ ဉာဏ္ထဲမွာ ထင္ရွားလာမယ္တဲ့။ ဒါေၾကာင့္ ေရွ႕ပုိင္းက ျဖစ္ပ်က္ (အနိစၥ) ႐ႈလုိ႔၊ ျဖစ္ပ်က္ကုိမုန္းမွသာ ျဖစ္ပ်က္မရွိတဲ့ နိဗၺာန္ကုိ ႀကိဳက္လာမယ္။ ျဖစ္ပ်က္႐ႈရင္ သခၤတတရား၏ အျခင္းအရာအလုံးစုံကုိ အကုန္သိမယ္။ ခႏၶာငါးပါး ႐ုပ္နာမ္တရားဆုိတဲ့ သခၤတတရား၏ ဒုကၡသေဘာကုိ ထင္းထင္းႀကီးသိရေတာ့မွ၊ သခၤတရဲ႕အဆုံးတြင္ အသခၤတဓာတ္ ဒုကၡခ်ဳပ္ရာ နိဗၺာန္ရွိတယ္ဆုိတာ ဉာဏ္ထဲထင္ျမင္လာလိမ့္မယ္။ ဒါေၾကာင့္ သခၤတဒုကၡရဲ႕ ျဖစ္ပ်က္သေဘာကုိ ျမင္ေအာင္ၾကည့္။ ျမင္ဖန္မ်ားရင္ မုန္းလာမယ္။ ၿငီးေငြ႕လာမယ္။ မုန္းလ်က္နဲ႔ပဲ ဆက္လက္႐ႈလုိ႔ ျဖစ္ပ်က္အဆုံးကုိ ျမင္လာရင္ အသခၤတ= နိဗၺာန္ကုိ ေတြ႕မွာပဲ။ ဒီေတာ့ ဒီ သခၤတဒုကၡသစၥာကုိ ဆုံးေအာင္ၾကည့္ နိဗၺာန္ကုိျမင္ရမယ္။
အသခၤတတရားကုိ သခၤတတရားရဲ႕ေျပာင္းျပန္ပဲလုိ႔ အခ်ဳပ္မွတ္ထား။ အသခၤတအေၾကာင္း နားလည္ခ်င္ရင္ သခၤတအေၾကာင္းနားလည္ေအာင္လုပ္။ သခၤတအေၾကာင္းနားလည္ဖုိ႔ရာ ျဖစ္ပ်က္၀ိပႆနာ အလုပ္လုပ္ရမယ္။ အသခၤတနိဗၺာန္ကုိ မဂၢင္လမ္းနဲ႔ သြားရမယ္။ ခႏၶာငါးပါး သခၤတတရား၏ျဖစ္ပ်က္ကုိ မဂၢင္နဲ႔႐ႈရမယ္။ မဂၢင္ကလဲ သခၤတျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သူလဲ ျဖစ္ပ်က္ပဲ။ ဒါေၾကာင့္ မဂၢင္႐ႈတဲ့အခါ ေရွ႕က ခႏၶာငါးပါး ျဖစ္ပ်က္- ေနာက္ကမဂ္ လုိ႔ ေျပာတာ။ ခႏၶာငါးပါး ျဖစ္ပ်က္က ေရွ႕က်ရမယ္။ ဒီ မဂၢင္တရားက ေနာက္က်ရမယ္။ ေနာက္က မဂၢင္က အစားထုိးရမယ္။ အစားထုိး၀င္ရမယ္။ ဒီလုိခ်ည္း ခဏခဏ အစားထုိးေသာေၾကာင့္ မဂၢင္လဲ သခၤတတရားပဲ။ ဒီေတာ့ ၀ိပႆနာ႐ႈတယ္ဆုိတာ ေရွ႕က ခႏၶာငါးပါး သခၤတတရား၏ ျဖစ္ပ်က္ကုိ ေနာက္ မဂၢင္ငါးပါး သခၤတတရားနဲ႔ ၾကည့္ၾကည့္သြားရတာပဲ (အစားထုိးသြားရတာ)လုိ႔မွတ္။
ဒီလုိ ေရွ႕ကျဖစ္ပ်က္ ေနာက္ကမဂၢင္နဲ႔ၾကည့္ဖန္ အစားထုိးဖန္ မ်ားလာေတာ့ ေနာက္ဆုံး ျဖစ္ပ်က္ေတြမျမင္ေတာ့ပဲ ခႏၶာငါးပါး ျဖစ္ပ်က္ေတြ အကုန္ခ်ဳပ္သြားတဲ့ အခါက်ေတာ့၊ မဂၢင္က နိဗၺာန္ဟာ ဟုိဟာပဲလုိ႔ လက္ၫုိးထုိးၿပီး ပုိ႔ေပးတာပဲ။ (၀ိပႆနာ႐ႈတဲ့အခါ မဂၢင္ ငါးပါးနဲ႔ ႐ႈရတယ္။ ျဖစ္ပ်က္ဆုံးသြားေတာ့ မဂၢင္ငါးပါးက ရွစ္ပါးျဖစ္သြားၿပီ၊ အဲဒီ မဂၢင္ ရွစ္ပါးကမွ နိဗၺာန္ကိုျမင္တာ) မဂၢင္က နိဗၺာန္ကုိ အေရာက္သြားတယ္လုိ႔ မထင္နဲ႔။ ထင္ရင္ သခၤတနဲ႔ အသခၤတေရာသြားမယ္၊ မဂၢင္က ဒႆနေ႒ာလုိ႔ဆုိေသာေၾကာင့္ မဂၢင္အားထုတ္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြကုိ သူက ဟုိဟာ နိဗၺာန္ပဲလုိ႔ ေျပာတာပဲ။ ဒီေတာ့ မဂၢင္ (၈-ပါး)ဟာ နိဗၺာန္ကုိ ၫႊန္ျပႏုိင္တဲ့ သတၱိရွိတယ္။ ျမင္ႏုိင္တဲ့ သတၱိရွိတယ္။ နိဗၺာန္ကုိလည္း ျမင္ပါေရာ မဂၢင္က တစ္ခါတည္း ကိေလသာေတြကုိ ပယ္သတ္ပစ္တာပဲ။ နိဗၺာန္ျမင္လုိ႔ ကိေလသာကုိ ပယ္သတ္ႏုိင္တာ။ မျမင္ရင္ မသတ္ႏုိင္ဘူး။ ဒီေတာ့ (၁) ကိေလသာေတြကုိ ပယ္သတ္တာလဲ မဂၢင္ပဲ။ (၂) နိဗၺာန္ကုိ ျမင္တာလဲ မဂၢင္ပဲ။ ၿပီးေတာ့ (၃) သခၤတ= ဒုကၡသစၥာကုိ ေကာင္းေကာင္းသိတာလဲ မဂၢင္ပဲလုိ႔ မွတ္ပါ။
အသခၤတျဖစ္တဲ့ နိဗၺာန္ကုိ ဘာနဲ႔ၾကည့္မွျမင္မတုံး။ မဂ္နဲ႔ ၾကည့္မွပဲ ျမင္ရမယ္။ မဂ္ေတာင္ ၅-ပါးနဲ႔ၾကည့္ရင္ မရဘူး။ ၅-ပါးနဲ႔ ၾကည့္ရင္ သခၤတပဲျမင္မယ္။ ၈-ပါးနဲ႔ ၾကည့္မွ အသခၤတကုိ ျမင္မယ္။ ဒီေတာ့ ႐ုပ္နာမ္ သခၤတကုိ မဂ္သခၤတနဲ႔ ျမင္ၿပီးမွသာ အသခၤတကူးမွာပဲ။ နဂုိက ခင္ဗ်ားတုိ႔ ခႏၶာ ၅-ပါး ႐ုပ္နာမ္တရားကုိ သခၤတရယ္လုိ႔ မသိဘူး။ ဆရာသမားေကာင္း ဆည္းကပ္ၿပီး နည္းရလုိ႔ ၀ိပႆနာဉာဏ္နဲ႔ ၾကည့္လုိက္ေတာ့မွ သခၤတလုိ႔သိတာ။ ခႏၶာ ၅-ပါး ဒုကၡသစၥာ။ အသခၤတ တရားကုိ မဂၢသစၥာ။ သခၤတတရားနဲ႔ၾကည့္မွ ျမင္တာ။ ခႏၶာ ၅-ပါး သခၤတဆုံးသြားေတာ့မွ ဒီ မဂ္ (၈-ပါး) ျဖစ္ၿပီး အသခၤတ= နိဗၺာန္ကုိျမင္တာ။ ဒီေတာ့ မဂၢသစၥာသည္ သခၤတတရားျဖစ္ပါလ်က္နဲ႔ အသခၤတတရားနဲ႔ ဘယ္လုိဆက္သြယ္သတုံး။ သူက နိဗၺာန္ကုိ ဇနကသေဘာနဲ႔ျဖစ္ေစတာလားဆုိေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ ဥပတၳမၻက သေဘာနဲ႔ ေထာက္ပံ့တာလားလုိ႔ေမးရင္လဲ မဟုတ္ဘူးလုိ႔ ေျဖရမယ္။ ဒါျဖင့္ မဂၢင္က ဘာလုပ္သတုံးလုိ႔ ေမးရင္ ဒီမဂၢင္ဟာ ဒႆနကိစၥ (ျမင္မႈကိစၥ)နဲ႔ ေဆာင္႐ြက္တယ္။ မဂၢင္မွာ သမၼာသကၤပၸဆုိတဲ့ မ်က္မွန္၊ သမၼာဒိ႒ိဆုိတဲ့ မ်က္လုံးပါတယ္။ ၀ိပႆနာအလုပ္ လုပ္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ဟာ ဒီမ်က္မွန္၊ ဒီမ်က္လုံးနဲ႔ လွမ္းၾကည့္ရင္ ျမင္မယ္၊ ဒီေတာ့ မဂၢင္ဟာ နိဗၺာန္သုိ႔ပုိ႔ေပးျခင္းလဲ မလုပ္ဘူး။ နိဗၺာန္ကုိ ျဖစ္ေအာင္လဲ မလုပ္ဘူး။ နိဗၺာန္ပ်က္စီးမွာစုိးလုိ႔ ေထာက္ပံ့ေပးေနတာလဲ မလုပ္ဘူး။ သူက အေ၀းကလွမ္းျမင္တဲ့ ကိစၥပဲ လုပ္တယ္။ ျမင္မႈကိစၥပဲ ရွိတယ္။
ဒါ လူတုိင္း မျမင္ႏုိင္ဘူး။ သခၤတနဲ႔ အသခၤတ ကဲြကဲြျပားျပား သိတဲ့ပုဂၢိဳလ္မွ (၁) ေရွးဦးစြာ သခၤတ= ျဖစ္ပ်က္သေဘာကုိ အဖန္ဖန္ သိျမင္ေအာင္လုပ္လုိ႔၊ (၂) ေနာက္ ဒီသခၤတကုိ မႏွစ္သက္ မလုိခ်င္ မုန္းတီးျခင္း ၿငီးေငြ႕လာေအာင္လုပ္လုိ႔၊ (၃) သခၤတတရားေတြဟာ ဒုကၡသစၥာပဲလုိ႔ ပုိင္းျခားသိျမင္မွသာလွ်င္ အသခၤတနိဗၺာန္ကုိ ျမင္မယ္။ သခၤတကုိ ရွင္းလင္းႏုိင္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္မွ အသခၤတကုိ ျမင္ႏုိင္တာ။ ဒီေတာ့ သခၤတကုိ ရွင္းလင္းတဲ့အလုပ္မွာ ၀ိပႆနာဉာဏ္ကုိ ေရွ႕ထားပါ။ သခၤတကုိ သခၤတမွန္းသိၿပီး မင္း သခၤတနယ္မွာ ငါမေနခ်င္ဘူးဆုိတဲ့ ဉာဏ္ရေအာင္ မုန္းေအာင္ ႐ႈေပးရမယ္။ ဒါျဖင့္ သခၤတနဲ႔ ကင္း၍လဲ= သခၤတဒုကၡသစၥာကုိ ပုိင္းျခားၿပီး မသိျမင္ပဲနဲ႔လဲပဲ၊ အသခၤတ= နိဗၺာန္= နိေရာဓသစၥာကုိ မေရာက္ႏုိင္ဘူး။ မျမင္ႏုိင္ဘူး၊ မ်က္ေမွာက္ မျပဳႏုိင္ဘူး။ ဒီေတာ့ နိဗၺာန္ဟာ အသခၤတ= ဘယ္သူမွ ဘယ္အေၾကာင္းတရားကမွ မျပဳျပင္ပဲနဲ႔ သဘာ၀ဓမၼအားျဖင့္ ခုိင္ၿမဲေနတဲ့သေဘာပဲ။ နိဗၺာန္ဟာ ဘယ္အေၾကာင္းတရားနဲ႔မွ ဆက္သြယ္မႈမရွိေတာ့ ပ်က္စရာလဲမရွိဘူး။ မဂၢသစၥာကေတာ့ အေၾကာင္းတရားေတြနဲ႔ ဆက္သြယ္ေနေတာ့ ျဖစ္ပ်က္သေဘာရွိတယ္။ ျဖစ္ပ်က္ရွိေတာ့ သူလဲ ဒုကၡသစၥာပဲ။
မဂၢသစၥာရဲ႕ ထူးျခားခ်က္က သူက သခၤတဒုကၡသစၥာကုိလဲ ျမင္တယ္။ ျမင္ေတာ့ ဒီ ဒုကၡသစၥာ သခၤတကုိ မလုိခ်င္လုိ႔ ခ်ဳပ္သြားတဲ့အခါမွာ အသခၤတ= နိဗၺာန္ကုိလဲ လွမ္းျမင္တယ္။ ျမင္တယ္ဆုိတာ အာ႐ုံျပဳတာ၊ မ်က္ေမွာက္ျပဳတာပဲ။ ၀ိပႆနာ မဂၢင္ ၅-ပါးက သခၤတဒုကၡသစၥာပဲျမင္တယ္။ ဒီ မဂၢင္က ေလာကုတၱရာ မဂၢင္ ၈-ပါး ျဖစ္သြားမွ နိဗၺာန္ကုိ ျမင္တာ။ ဒုကၡခ်ဳပ္ၿငိမ္း (နိေရာဓ) ေအးၿငိမ္းခ်မ္းသာ (သႏၲိသုခ)တဲ့၊ အသခၤတနိဗၺာန္ကုိ ျမင္တာနဲ႔ တၿပိဳင္နက္ ဒီ မဂၢင္ ၈-ပါးဟာ နိဗၺာန္အားကုိးနဲ႔ တခါတည္း ကိေလသာေတြကုိ သတ္ပစ္ႏုိင္တယ္။ ဒီေတာ့ နိဗၺာန္မျမင္ပဲနဲ႔ ကိေလသာကုိ အျမစ္ျပတ္ေအာင္ မသတ္ႏုိင္ဘူး။
ဒါေၾကာင့္ ခင္ဗ်ားတုိ႔ အသခၤတ= နိဗၺာန္ ေရာက္ခ်င္ရင္ သခၤတ= ျဖစ္ပ်က္= ဒုကၡသစၥာကုိ ၾကပ္ၾကပ္႐ႈေပး၊ (၁) သခၤတကုိ ျဖစ္ပ်က္ျမင္ေအာင္႐ႈ၊ (၂) သခၤတကုိ ျဖစ္ပ်က္မုန္းေအာင္႐ႈ၊ (၃) သခၤတတရား ျဖစ္ပ်က္ဆုံးေအာင္႐ႈ။ သခၤတတရားဆုံးမွ အသခၤတတရားလာမယ္၊ သခၤတတရားမဆုံးရင္ အသခၤတတရား မလာဘူး။ ဒီေတာ့ သခၤတဆုံးေအာင္ မဂၢင္နဲ႔ၾကည့္ၿပီးမွ အသခၤတကုိေတြ႕မွာ။ ဒါေၾကာင့္ ေ၀ဒနာ ၃-ပါးထဲက တခုခုကုိ ျဖစ္ပ်က္ျမင္ေအာင္ ၾကည့္ပါ။ ဒါေလာက္နဲ႔ မၿပီးေသးဘူး။ ဒါက သခၤတလမ္း အကုန္မသိဘူး။ သခၤတဆုိတာ ျဖစ္ပ်က္ပဲ။ ဒါနဲ႔ အတူေနရတယ္ ဆုိတာေလာက္သာ သိေသးတာ။ ဒါကုိ မမုန္းေသးဘူး၊ ဒါေၾကာင့္ ျဖစ္ပ်က္ သခၤတတရားကုိ မုန္းေအာင္ ႐ႈေပးဦး။ မုန္းလ်က္ ၿငီးေငြ႕လ်က္နဲ႔ပဲ ေပ႐ႈ၊ ေပ႐ႈၿပီး တခါေရွ႕တက္ဦး။ သခၤတဆုံးေအာင္ ၾကည့္ေပးရမယ္။ ျဖစ္ပ်က္ေတြ ေပ်ာက္ေအာင္ ၾကည့္ရမယ္။ ျဖစ္ပ်က္ေတြဆုံးရင္ အသခၤတလာမယ္။ လာေတာ့ သခၤတအဆုံးမွာ အသခၤတရွိတယ္။ သခၤတေနရာမွာ အသခၤတအစားထုိးေပၚလာတယ္။ ဒီလုိေပၚလာေတာ့ မဂ္က အသခၤတကုိ ျမင္ေတာ့တာပဲ။ အာ႐ုံျပဳ= မ်က္ေမွာက္ျပဳေတာ့တာပဲ။ အသခၤတနိဗၺာန္ျမင္တာကုိပင္ နိဗၺာန္ေရာက္တယ္လုိ႔ ေခၚၾကတယ္။ ဒီမဂၢင္က နိဗၺာန္ကုိ ျမင္တာပဲရွိတယ္။ နိဗၺာန္ကုိ ျဖစ္ေစတာလဲ မဟုတ္။ ေထာက္ပံ့ေပးတာလဲမဟုတ္။ ဒါေၾကာင့္ နိဗၺာန္ဟာ အသခၤတ= ဘယ္တရားကမွ မျပဳျပင္ပဲနဲ႔၊ သဘာ၀အားျဖင့္ ခုိင္ခံ့တည္ၿမဲတဲ့ တရားပဲလုိ႔ေခၚရတယ္။
မုိးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ သစၥာအနက္ ၁၆-ခ်က္ တရားေတာ္မ်ားမွ
No comments:
Post a Comment