သခၤတေ႒ာ=တဏွာေယာက္်ားလက္သမား၏ ဆုိး၀ါးယုတ္မာ ျပဳျပင္ရာကုိ ရံခါမေသြ အၿမဲခံေနတဲ့သေဘာ။ ခင္ဗ်ားတုိ႔၏ ခႏၶာငါးပါးဟာ တဏွာေယာက္်ားလက္သမား၏ ျပဳျပင္ရာကုိ အၿမဲခံေနရတယ္။ အၿမဲခံေနရေသာေၾကာင့္ ဒုကၡသစၥာ။ အခုရထားတဲ့ခႏၶာငါးပါးဟာ ဒုကၡသစၥာ၊ ဘာ့ေၾကာင့္လဲ၊ ႏွိပ္စက္ခံေနရလုိ႔။ ဒါျဖင့္ လူဆုိတာလဲ ဒီ ခႏၶာငါးပါးပဲ၊ နတ္ဆုိတာလဲ ဒီခႏၶာငါးပါးပဲ၊ ျဗဟၼာဆုိတာလဲ ဒီခႏၶာ ငါးပါးပဲ။
ဒါျဖင့္ ခႏၶာဆုေတာင္းတဲ့ ပုဂၢိဳလ္မ်ားဟာ အႏွိပ္စက္ခံရဖုိ႔ရာ အႏွိပ္စက္ခံစရာပစၥည္းကုိ ေတာင္းယူတာပဲ။ ခႏၶာငါးပါးသည္ အႏွိပ္စက္ခံရဖုိ႔ျဖစ္ေပၚလာတယ္။ ဇာတိမီး၊ ဇရာမီး၊ ဗ်ာဓိမီး၊ မရဏမီးေတြဟာ ခႏၶာငါးပါးကုိအၿမဲေလာင္ေနေတာ့ ခႏၶာငါးပါးဟာ ေလာင္စာႀကီးပဲ။ ခႏၶာဟူသမွ် ေလာင္စာႀကီးပဲ။ သူမ်ားႏွိပ္စက္ခံရဖုိ႔ ဒုကၡေရာက္ရမယ့္ သေဘာႀကီးပဲလုိ႔ ဒီလုိသစၥာတရားကုိ နားလည္းရတယ္။ ဒါသိနားလည္တာနဲ႔ ကိေလသာေျခာက္တယ္။ ေနာက္ ဉာဏ္သုံးဆင့္နဲ႔ပြားလုိက္မယ္ဆုိရင္ မဂ္ဆုိက္တာပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ေသာတာပန္ျဖစ္ဖုိ႔ရာ သစၥာတရားနာဖုိ႔ရယ္ သစၥာတရားအတုိင္း ႏွလုံးသြင္းေနဖုိ႔ရယ္ ဒီ ႏွစ္ခ်က္ပဲ အေရးႀကီးတယ္။ ဒီ ႏွစ္ခ်က္နဲ႔ ကိစၥၿပီးပါတယ္။
ခႏၶာငါးပါးဟာ တဏွာ ျပဳျပင္သလုိ ခံေနရတယ္။ ခံေနရေတာ့ တဏွာက ဘယ္ဘုံသြားလုိက္ဆုိ သြားေသရတယ္။ သူ(တဏွာ)နဲ႔ ဆုေတာင္းယူထားတာကုိး။ သူနဲ႔ ဆုေတာင္းယူထားေတာ့ သူစီမံသလုိ ခံေနရတာေပါ့။ သူက ေျခေလးေခ်ာင္းျဖစ္လုိက္ဆုိရင္ ျဖစ္ရ၊ ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ ျဖစ္လုိက္ဆုိရင္ ျဖစ္ရ၊ ေျခမပါတာျဖစ္လုိက္ဆုိရင္ ျဖစ္ရ၊ နကင္းႀကီးေတြနဲ႔ ျဖစ္လုိက္ဆုိ ျဖစ္ရ၊ ၃၁-ဘုံမွာျဖင့္ တဏွာက ဘုရင္လုပ္ၿပီး အုပ္ခ်ဳပ္ေနတာ၊ စီမံေနတာ။ ဒါေၾကာင့္ အကုသုိလ္စိတ္ ၁၂-ပါး၊ တေထာင့္ငါးရာ ကိေလသာ မ်ားခ်င္တုိင္းမ်ား၊ ဘုရားက သစၥာက်ေတာ့ သမုဒယသစၥာတဏွာဟာ အဆုိးဆုံးပါကြာဆုိၿပီး တဏွာသတ္ရင္ တေထာင့္ငါးရာေတြ အကုန္ေသသြားတာပဲ။
တဏွာဆုိးပုံ။ ။ တဏွာက တေလာကလုံးကုိ ဒုကၡမ်ဳိးစုံေပးေနတာပဲ။ မႏုိင္၀န္ထမ္းခုိင္းတာလဲ သူပဲ။ ႏုိင္တဲ့၀န္ ထမ္းခုိင္းတာလဲ သူပဲ။ ေကာင္းေကာင္းေနရတဲ့အခ်ိန္လုိ႔ကုိမရွိဘူး။ တဏွာဘုရင္ေအာက္မွာ ေနရတဲ့ ကၽြန္သေပါက္သည္ ဘယ္အခ်ိန္မွ စိတ္ခ်မ္းသာမႈ မရဘူး။ ဘယ္အခ်ိန္မွ မအားရဘူး။ ေနပူမေရွာင္ မုိး႐ြာမေရွာင္ လုပ္ကုိင္ၾကရတာလဲ တဏွာက ခုိင္းတာပဲ။ ဒါလုပ္မွ ရမွာ။ ဒါကုိင္မွ ရမွာဆုိေတာ့။ တဏွာကုိ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ဖီဆန္ရဲရဲ႕လား၊ မဖီဆန္ရဲဘူး။
တဏွာက ၃၁-ဘုံကုိ ပိျပားေနေအာင္ အုပ္ခ်ဳပ္ႏုိင္တယ္။ ဘယ္ေလာက္မ်ား အုပ္ခ်ဳပ္ေရးပိသတုံးဆုိ - သူ႔ကုိ ဖီဆန္ေကာင္းတယ္လု႔ိေတာင္ မသိၾကဘူး။ လူျဖစ္ရင္ လုပ္စားရလိမ့္မယ္သာ သိတယ္။ ဒီအျပင္ ဘာမွမသိၾကဘူး။ သင္းေၾကာင့္ တုိ႔ဆင္းရဲဒုကၡေရာက္ရတယ္လုိ႔ တဏွာကုိ စဲြခ်က္မတင္ရဲၾကဘူး။ သူ႕ကုိသတ္လုိက္ရင္ တုိ႔ခ်မ္းခ်မ္းသာသာေနရရဲ႕လုိ႔၊ ဒီလုိကုိ မလာဘူး။ တဏွာကုိ ဦးတင္ၿပီး၊ ဟုတ္ပါ့ဘုရား၊ မွန္ပါ့ဘုရားလုိ႔သာ လုပ္ေနၾကတယ္။ အလုပ္အကုိင္ဟူသမွ်ကုိ တဏွာေလာဘနဲ႔ႀကံစည္ၾကတယ္။ လုပ္ကုိင္လုိ႔ရလာေတာ့ တဏွာေလာဘကုိပင္ ေက်းဇူးတင္ၾကေသးတယ္။ ဒီေတာ့ တဏွာကုိဦးတင္ၿပီး တဏွာျပဳျပင္သလုိ စီမံသလုိ ခံေနရတယ္ဆုိတာ ေသခ်ာတယ္။ ဘုရားက တဏွာကုိ ရန္သူလုပ္ၿပီး သူ႔ကုိပယ္ရမယ္ကြလုိ႔ ေဟာထားတယ္။ ခင္ဗ်ားတုိ႔က ဦးတုိက္ေနေတာ့ ဘုရားနဲ႔ ကန္႔လန္႔လုပ္ေနၾကတာေပါ့။
ဒီခႏၶာငါးပါးဟာ တဏွာအႀကိဳက္ လုိက္ေနရတယ္ေနာ္၊ မယုံရင္ ၃၁-ဘုံသားေတြ ေမးၾကည့္ၾက။ မင္းနတ္ျပည္ေရာက္ေအာင္ ဘယ္သူပုိ႔လုိက္တာတုံး တဏွာပုိ႔လုိက္တာ။ ငရဲပုိ႔လုိက္တာလဲ တဏွာပဲ။ မင္းမသြားခ်င္ဘဲနဲ႔ တဏွာကပုိ႔လုိက္တာ၊ လိမ္လည္ေကာက္က်စ္ၿပီး စားျဖစ္ေအာင္စားတဲ့ တဏွာကခုိင္းတယ္။ စားျဖစ္ေအာင္စားဆုိေတာ့ ဒါအပါယ္သြားခုိင္းတာ။ တဏွာပုိ႔လုိက္ေတာ့ ၃၁-ဘုံမွာ ပုပု႐ြ႐ြျဖစ္သမွ် သတၱ၀ါေတြဟာ တဏွာစီမံသလုိခံေနရတာ။ တဏွာကသြားဆုိသြားလုိက္ရ၊ တဏွာက လာခဲ့ဆုိလာခဲ့ရ။ တဏွာကဂၽြမ္းထုိးေနလုိက္ဆုိ ဂၽြမ္းထုိးေနရတယ္။ ခႏၶာက ဒီလုိခံေနရတယ္။ သတၱ၀ါေတြ ဒီလုိခံေနရတယ္။ ခံေနရေတာ့ ခႏၶာငါးပါးဟာ ဒုကၡေရာက္ရတယ္။ ဒီလုိတဏွာ၏အႏွိပ္အစက္ကုိ အၿမဲခံေနရေသာေၾကာင့္ ခႏၶာငါးပါးကုိ ဒုကၡသစၥာလုိ႔ ေခၚရတာ။ ဒါေၾကာင့္ ဘယ္ခႏၶာဆုေတာင္းဆုေတာင္း၊ ဆုေတာင္းရင္ကၽြန္ဆုေတာင္းတာပဲ၊ ဒုကၡဆုေတာင္းတာပဲ။
ခႏၶာငါးပါးဟာ တဏွာျပဳျပင္ရာကုိ ခံေနရတယ္။ တခါတေလ တဏွာက ေဘာလုံးကန္သလုိ ကန္တင္လုိက္ေတာ့ နတ္ျပည္ေရာက္သြားတယ္။ တခါတေလ တဏွာက နတ္ျပည္ကကန္ခ်လုိက္ေတာ့ အပါယ္ေရာက္သြားတာပဲ။ တခါထဲ တဏွာကကန္တင္လုိက္တာ နတ္ျပည္မွာ နတ္သမီးေတြ တဖက္ငါးရာနဲ႔ဟုတ္လား၊ ေတာ္ေတာ္ၾကာ တဏွာဒိ႒ိက ဆဲြခ်လုိက္ေတာ့ တခါထဲ အပါယ္ထိက်သြားတာပဲ။ တဏွာကကန္တင္တဲ့ေနရာမွာ တဏွာသက္သက္နဲ႔ေတာ့ မေရာက္ဘူးေပါ့။ ကုသုိလ္အေပၚမွာ တဏွာကအုပ္ခ်ဳပ္ၿပီး တက္သြားတယ္။ ကုသိုလ္ေပၚမွာ တဏွာကလႊမ္းမုိးထားတယ္။ ဒီကုသိုလ္မ်ဳိးကုိ အာသ၀ါ ပုညဘာဂိယာလုိ႔ေခၚတယ္။ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ျပဳထားတဲ့ ဒါနကုသုိလ္၊ သီလကုသုိလ္၊ သမထကုသုိလ္ေတြဟာ အာသေ၀ါတရား၏ အာ႐ုံေတြျဖစ္ေနတယ္။ ပုညဘာဂိယာကုသုိလ္ေတာ့ဟုတ္ပါရဲ႕။ သုိ႔ေသာ္ တဏွာရိပ္ကမကင္းေသးဘူး။ မကင္းေတာ့ ခႏၶာငါးပါးပဲ ျပန္ရမယ္။ နိဗၺာန္ေတာ့မရဘူးတဲ့။ ဘုရားက တဏွာအုပ္ခ်ဳပ္ေရးမကင္းတဲ့ ကုသိုလ္ဟူသေ႐ြ႕ဟာ ခႏၶာငါးပါးပဲ ျပန္ရမယ္။ ခႏၶာငါးပါးဟာ ဒုကၡသစၥာဆုိေတာ့၊ ဒုကၡသစၥာ ဒုကၡႀကီးပဲျပန္ရမယ္တဲ့။ ဒါျဖင့္ ဒုကၡသစၥာကုိ မရခ်င္မလုိခ်င္လုိ႔ ေၾကာက္ၾကလုိ႔ရွိရင္ တဏွာမၿခံရံေစနဲ႔တဲ့။
ခင္ဗ်ားတုိ႔ျပဳတဲ့ကုသုိလ္ေတြမွာ ေလာဘနဲ႔ ေတာင္းတဲ့ကုသိုလ္ေတြလဲပါတယ္။ ေဒါသနဲ႔ေတာင္းတဲ့ ကုသိုလ္ေတြလဲပါတာပဲ။ ဒီသား ဒီမယားနဲ႔ ဘယ္ေတာ့မွ မခဲြပါရေစနဲ႔ဆုိေတာ့ ဒါေလာဘနဲ႔ ဆုေတာင္းတာ။ ဒီသားဒီမယားနဲ႔ျဖင့္ ဘယ္ေတာ့မွ မေတြ႕ပါရေစနဲ႔ဆုိေတာ့ ဒါ ေဒါသနဲ႔ေတာင္းတာ။ ဒီလုိ ေလာဘနဲ႔ေတာင္း ေဒါသနဲ႔ေတာင္း ေမာဟနဲ႔ေတာင္းဆုိေတာ့ ဒီကုသိုလ္ေတြဟာ အာသ၀နယ္က မလြတ္ဘူး။ အာသ၀နယ္က မလြတ္တဲ့တရား ဟူသေ႐ြ႕ (ကုသိုလ္ေရာ အကုသုိလ္ပါ) အာသ၀နယ္ထဲပဲ ခႏၶာငါးပါးျပန္ရမယ္။ ဒီလုိဆုိေတာ့ေပးလဲေပးရ လွဴလဲလွဴရေသး ဒုကၡလဲေရာက္ရေသး၊ ဒုကၡသစၥာႀကီးလဲ ျပန္ရေသးဆုိေတာ့ အာသ၀အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမကင္းတဲ့ ကုသုိလ္ဆုိတာ ေသခ်ာတယ္။
ေနာင္ဘ၀ အသက္ရွည္ က်န္းမာခ်င္လုိ႔ သီလေဆာက္တည္တယ္ဆုိေတာ့ ဘ၀ပါေနတဲ့အတြက္ အာသ၀နယ္ကမလြတ္ဘူး။ တန္ခုိးႀကီးတဲ့ ျဗဟၼာ့ႀကီးျဖစ္ခ်င္လုိ႔ ေမတၱာဂ႐ုဏာ မုဒိတာ ဥပကၡာေတြ သမထစ်န္တရားေတြ ပြားမ်ားအားထုတ္ေနတယ္ဆုိေတာ့ ျဗဟၼာျဖစ္ခ်င္တဲ့ အာသ၀က အုပ္ခ်ဳပ္လ်က္ပဲရွိေနတယ္။ ျဗဟၼာခႏၶာလဲ ဒုကၡသစၥာပဲလုိ႔ မသိေတာ့ အ၀ိဇၨာသ၀ျဖစ္တယ္။ ဒီေတာ့ အခုလုပ္ေနတဲ့ကုသုိလ္ေတြဟာ ဒုကၡသစၥာေၾကာက္လုိ႔ လုပ္ေနတဲ့ ကုသုိလ္ေတြမဟုတ္ပဲ ဒုကၡသစၥာ ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ရဖုိ႔ အလုပ္ေတြလုပ္ေနရတာကမ်ားတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒုကၡသစၥာမသိလုိ႔ ေတာင့္တၿပီးလုပ္တဲ့ ကုသုိလ္ဟူသေ႐ြ႕ဟာ ကိေလသာပြားတာပဲ။ ဒီ လူနတ္ျဗဟၼာ ခႏၶာေတြဟာ တဏွာအရွင္သခင္ႀကီးက ခင္ဗ်ားတုိ႔၀မ္းထဲကေနၿပီး တခါထဲစီမံလုိက္တာပဲ။
ခႏၶာကခုိင္းဖတ္။ ။ ဘယ္ကုန္ေရာင္းလုိက္၊ ဘယ္ကုန္၀ယ္လုိက္၊ ဘယ္လုိေျပာလုိက္၊ ဘယ္ကုိသြားလုိက္၊ ဘယ္လုိခ်ိန္လုိက္၊ ဒီလုိတဏွာကခုိင္းေတာ့ ခႏၶာငါးပါးက တဏွာခုိင္းရာလုပ္ေနရတာပဲ။ ေတာင္ဘက္မွာေစ်းေကာင္း၊ ေတာင္ဘက္သြားေရာင္း၊ ေျမာက္ဘက္မွာ ေစ်းေကာင္း၊ ေျမာက္ဘက္မွာ သြားေရာင္း၊ ေအာက္ျပည္မွာ ေစ်းေကာင္းရင္ ေအာက္ျပည္မွာသြားေရာင္း၊ အထက္(အညာ)မွာ ေစ်းေကာင္းရင္ အထက္မွာ သြားေရာင္းရ၊ ဒီလုိပဲ ခႏၶာငါးပါးႀကီးဟာ မင္းေဘး ခုိးသူေဘး ဒျမေဘးေတြ အႏၲရာယ္ေတြထဲမွာ ေျပးလႊားေနရတာပဲ။ အႏၲရာယ္မကင္းတဲ့လမ္းေတြ အတင္းသြားခုိင္းတာပဲ၊ ေမြးတစ္ေန႔ ေသတစ္ေန႔ သြားမွာသာသြားကြ စသည္နဲ႔ အတင္းခုိင္းေတာ့တာပဲ။ ဒီေတာ့ တဏွာကအခုိင္းသမား ခႏၶာက ခုိင္းဖတ္ေပါ့။ ခင္ဗ်ားတုိ႔ အေျပးအလႊားလုပ္စားရတဲ့ ခႏၶာႀကီး ရထားေပါ့။
တဏွာကေတာ့ ပ်ဳိလည္းမေရွာင္၊ အုိလည္းမေရွာင္ အတင္းခုိင္းမွာပဲ။ က်ဳပ္က အသက္ႀကီးေနၿပီ ဆရာႀကီးက သိပ္ခုိင္းတာပဲ၊ အခုိင္းရက္စက္လုိက္တာလုိ႔မ်ား ျပန္ေျပာရဲရဲ႕လား။ မေျပာရဲဘူး။ မ်က္မွန္တပ္ၿပီးလုပ္ေလကြာ၊ ေတာင္ေ၀ွးေထာက္သြားၿပီး လုပ္ေလကြာလုိ႔ တဏွာကခုိင္းေနတာပဲ။ ေနရဲရဲ႕လား။ မေနရဲဘူး၊ လုပ္ပါ့မယ္၊ လုပ္ပါ့မယ္လုိ႔သာ သံေတာ္ဦးတင္ရတာပဲ မဟုတ္လား။ အုိျခင္းတရားနဲ႔ ေတြ႕ေတာ့လည္း ဒီခႏၶာႀကီးကုိ တဏွာကခ်မ္းသာမေပးဘူး။ ေနမေကာင္း ထုိင္မေကာင္းျဖစ္လုိ႔ ေနပါရေစဦးဆုိေတာ့၊ ဟ-ေနမေကာင္းဘူးလုိ႔ ဆင္ေျခေပးေနရင္ မင္းမဲြမွာေပါ့၊ သြားျမန္ျမန္၊ ကပ်ာကယာေဆးထုိး ေဆးဖုိး မႏွေျမာနဲ႔။ မင္းျမန္ျမန္ေျပးဖုိ႔သာအေရးႀကီးတယ္ဆုိၿပီး ခုိင္းတာပဲ။ မေျပးမလႊားပဲေနရတဲ့အခ်ိန္မ်ားရွိရဲ႕လား။ မရွိဘူး။ တဏွာခုိင္းသမွ်လုပ္ေနရေတာ့ ဒီခႏၶာငါးပါးႀကီးဟာ တဏွာကၽြန္ႀကီးေပါ့။ ကၽြန္ႀကီးပီပီ တဏွာခုိင္းရာလုပ္ေနရတာပဲ မဟုတ္လား။ လူလားေျမာက္ကတည္းကလုပ္လုိက္ရတာ ေသသည္အထိ တခုိင္းတည္း ခုိင္းေနတာပဲ။ သူ႔အလုပ္ေတြ လုပ္လုိက္ရတာ ေသသည္အထိ မၿပီးဘူး။ ကၽြန္အလုပ္ ကၽြန္ကိစၥ တန္းလန္းနဲ႔ခ်ည္းပဲ ေသသြားၾကရတယ္။ ရစရာတန္းလန္း၊ ေပးစရာတန္းလန္း၊ ခင္စရာတန္းလန္း၊ ဒီတန္းလန္းေတြနဲ႔ပဲ ေသသြားရတယ္။
ခႏၶာငါးပါးက တဏွာစီမံသမွ်ခံေနရေတာ့၊ တဏွာဟာ ခင္ဗ်ားတုိ႔အေပၚမွာ အရွင္သခင္ပဲ။ ခင္ဗ်ားတုိ႔ တဏွာအရွင္သခင္ကုိ ေမာ္ၾကည့္ရဲရဲ႕လား၊ မၾကည့္ရဲဘူး။ ေရေၾကာင္း၊ ကုန္းေၾကာင္း၊ ေလေၾကာင္းသြားလုိက္ဆုိရင္ သြားရတာပဲ၊ ေန၀ံ့သလား။ မေန၀ံ့ဘူး။ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ေျပးရင္းလႊားရင္း ဟပ္ထုိးလဲလဲ အေမာဆုိ႔ၿပီးေသေသ တဏွာကေတာ့ အခုိင္းရပ္မွာမဟုတ္ဘူး။ ေရွ႕မွာ ရန္သူေတြ သူခုိးဓားျမေတြရွိတယ္။ မသြားပါရေစနဲ႔ဆုိေတာ့၊ အုိ ေမြးတစ္ေန႔ ေသတစ္ေန႔ကြာ သြားတုိင္းေတြ႕တာမွ မဟုတ္ပဲလုိ႔ေျပာေတာ့ သြားပါမယ္တဲ့။ ကၽြန္ပီပီကုိး။ မ်က္ႏွာေကာင္းရေအာင္လုပ္ၾကရတာ။
ခႏၶာကခံဘက္က။ ။ ဒီခႏၶာႀကီးဟာ ႏွိပ္စက္တတ္တဲ့တရား၊ ႏွိပ္စက္ခံရတဲ့တရားႀကီး၊ ႏွိပ္စက္တတ္ဆုိတာ ခင္ဗ်ားတုိ႔ကုိ ႏွိပ္စက္တာ။ ႏွိပ္စက္ခံရတဲ့ တရားဆုိတာက ဒီခႏၶာႀကီးဟာ ေဘးရန္ေတြ၊ ၉၆-ပါးေသာ ေရာဂါေ၀ဒနာေတြ၊ ၂၅-ပါးေသာေဘး၊ ၃၂-ပါးေသာ ကံၾကမၼာေတြလာတဲ့အခါ ခႏၶာႀကီးကခံရတာပဲ။ ႏွိပ္စက္ခံရေသာေၾကာင့္ ဒီခႏၶာႀကီးဟာ ဒုကၡသစၥာ၊ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ဒီခႏၶာႀကီး ရထားတာဟာ အႏွိပ္စက္ခံရဖုိ႔ ရထားတာပဲ။ မုိးေကာင္းလည္း အေအးမိတာပဲ။ မုိးေခါင္လည္း အပူမိတာပဲ။ ခႏၶာခင္ေတာ့ မုိးလည္းအျပစ္မတင္နဲ႔၊ ေနလည္းအျပစ္မတင္နဲ႔၊ ေလလည္းအျပစ္မတင္နဲ႔၊ ဆုေတာင္းျပည့္တယ္လုိ႔တာမွတ္။ ငါ ကံမေကာင္း အေၾကာင္းမသင့္လုိ႔ ေတြ႕ရတယ္လို႔ မ်က္ရည္ခံမထုိးနဲ႔။ ေတာင္းတဲ့ဆု အကုန္ျပည့္ေနတာ ေအာက္ေမ့။ ခႏၶာက ခံဘက္ကသက္သက္ဆုိေတာ့ ေနပူလြန္းလုိ႔ ကာလ၀မ္းေတြျဖစ္ရင္လည္း ခံ႐ုံပဲ။ ပလိပ္ျဖစ္လာလည္း ခံ႐ုံပဲ။ ေရာဂါဟူသမွ်ကုိ သူက အကုန္ခံယူမွာပဲ။ ဒီ ခႏၶာႀကီးဟာ ဘယ္ေတာ့မ်ား ကံဇာတာေကာင္းမွာတုံးလုိ႔ ေဗဒင္မေမးနဲ႔၊ ဘယ္ေတာ့မွ ေကာင္းမွာမဟုတ္ဘူး။ သူက ခံဘက္ကခ်ည္းကုိး။ ေနပူလာလည္းခံ၊ မုိး႐ြာလည္းခံ၊ ၀မ္းေလွ်ာလည္းခံ၊ ေက်ာက္ေပါက္လည္းခံ၊ မ်က္စိနာလည္းခံ၊ ေခါင္းျဖဴလည္းခံ႐ုံပဲ။ ေနာက္ေက်ာတက္ ဇက္ေလးေခါင္းကုိက္လည္းခံ႐ုံပဲ။ သြက္ခ်ာပါဒ လာလည္းခံ႐ုံပဲ။ ဒါေတြခံရလုိ႔ မညည္းနဲ႔။ ဆုေတာင္းျပည့္ေနတာသာမွတ္။ ဒီလုိေ၀ဒနာအစုစု ဒုကၡအစုစုကုိ ခံရလုိ႔ ခႏၶာႀကီးဟာ ဒုကၡသစၥာႀကီး။
တဏွာအလွဴ။ ။ စား၀တ္ေနေရးအတြက္ တဏွာခုိင္းသမွ် ခႏၶာႀကီးကလုပ္ရရွာတယ္။ ဒါကစီးပြားေရးကိစၥဆုိေတာ့ အကုသုိလ္ကိစၥထားလုိက္ပါေတာ့။ ေနာက္ အသက္ရင္းၿပီး ဒုကၡမ်ဳိးစုံခံၿပီး ပစၥည္းကေလးေတြ အသင့္အတင့္ရွိလာေတာ့ သားရွင္ျပဳ သမီးနားထြင္း တသက္မွာတစ္ခါဆုိေတာ့ လုပ္လုိက္ဦးကြ။ အံမယ္ .... အသံ အေတာ္ေကာင္းတယ္။ ေကာင္းေပမယ့္ အလွဴစီမံၿပီးဆုိကတည္းက တဏွာကေခါင္းေဆာင္လားတယ္။ စားစရာမရွိရင္ ေနပေစ၊ ကုန္ခ်င္သေလာက္ကုန္ကြာ။ ေႂကြးယူၿပီး ျပန္ဆပ္တာေပါ့။ ဒါမွ လူသာဓုေခၚ၊ နတ္သာဓုေခၚမယ့္ ခမ္းခမ္းနားနား အလွဴႀကီးျဖစ္မွာေပါ့တဲ့။ ေဟာ... မလွဴခင္က တဏွာအရင္ေရာက္လာတယ္။ ဘယ္ ဘုန္းႀကီးေတာ့ မပင့္ရင္ မေကာင္းဘူး။ ဘယ္သူေတြေတာ့ မဖိတ္ရင္မေကာင္းဘူး။ ေဟာတဏွာကစီမံျပန္တယ္။ စီမံေတာ့ ဒါ တဏွာအလွဴေပါ့။ တဏွာက စီမံတဲ့ ဒီအလွဴဟာ ပုညဘာဂိယာ ကုသိုလ္ေတာ့ ျဖစ္ပါတယ္။ ခႏၶာျပန္ရမယ့္ ၀ဋ္ကုသိုလ္ပါပဲ။ (၀႗နိႆိတ=၀ဋ္ကုိမွီၿပီးျပဳတဲ့ကုသုိလ္) ဒီအျပင္ ဘာမွမရႏုိင္ဘူးတဲ့။ အလွဴကုိ တဏွာကအုပ္ခ်ဳပ္ေပမယ့္လည္း၊ သူကသစၥာ မသိတဲ့ အ၀ိဇၨာနဲ႔ တဲြၿပီးအုပ္ခ်ဳပ္တယ္။ ႏွစ္ေယာက္အုပ္ခ်ဳပ္ေတာ့ ပုိေကာင္းတာေပါ့။ ဒီေတာ့ အလွဴ လွဴေတာ့မယ္ဆုိရင္ အ၀ိဇၨာနဲ႔ တဏွာဟာ စႏၵလီေစာင့္သလုိ အၿမဲေစာင့္ၾကပ္အုပ္ခ်ဳပ္ေနတာပဲ။ သူတုိ႔က အလွဴႀကီး လွလွပပျဖစ္ေအာင္ဆုိၿပီး သကၤန္းေလး ထီးေလး ဖိနပ္ကေလး ၀ယ္ခုိင္းတာပဲ။ ဒီေတာ့ ဒီအလွဴဟာ ၀ဋ္ကုိေတာင့္တတဲ့ တဏွာအလွဴ၊ သစၥာမသိပဲနဲ႔ လွဴတဲ့ အ၀ိဇၨာအလွဴမ်ဳိးေပါ့။ သူတုိ႔ ႏွစ္ဦးကအုပ္ခ်ဳပ္ရင္ ဒီအလွဴဟာ ေမ်ာေရာ့။ ဒုကၡသစၥာႀကီးပဲ ျပန္ရမယ္။ ဒီေတာ့ႏွိပ္စက္တတ္တဲ့ တရားဆုိတာ သူပဲ။
ဒီေတာ့ ခင္ဗ်ားတုိ႔ လွဴတဲ့အလွဴေတြဟာ အ၀ိဇၨာနဲ႔ တဏွာအုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ အလွဴေတြကမ်ားတယ္။ လူခ်မ္းသာ နတ္ခ်မ္းသာ ေနာင္ဘ၀ႀကီးပြားေရးကုိရခ်င္လုိ႔ ေတာင့္တၿပီး လွဴတာဟာ တဏွာပဲ။ ခႏၶာဟူသမွ် ဒုကၡသစၥာႀကီးလုိ႔ မသိတာဟာ အ၀ိဇၨာပဲ။ လုိခ်င္ရခ်င္တာက တဏွာ။ တဏွာဆုိေတာ့ ေနာင္ဘ၀မွာ ျပည့္ျပည့္စုံစုံ ဒီသား ဒီသမီး ေျမးေတြနဲ႔အတူ ေနာင္ဘုရားပြင့္တဲ့အခါ တခါတည္းအတူတူ နိဗၺာန္၀င္ရေအာင္ ဆုေတာင္းလွဴေတာ့ ဒါ ဒုကၡရွည္တဲ့ အလွဴမ်ဳိးေတြပဲ။ ဒီအလွဴေတြဟာ ဒုကၡသစၥာဆုိးက်ဳိးႀကီးပဲ ျပန္ရမွာပဲ။
၀ိ၀႗ကုသုိလ္။ ။ ဒီလုိ လူ႔ခႏၶာ နတ္ခႏၶာ ဒုကၡသစၥာႀကီးကုိ တကယ္သိၿပီး မေတာင့္တပဲ မလုိခ်င္ပဲ မရခ်င္ပဲ ဒုကၡသစၥာခႏၶာႀကီးမွ ကၽြတ္လြတ္ခ်င္လုိ႔ လွဴပါတယ္ဆုိမွ သမၼာဒိ႒ိနဲ႔ သမၼာသကၤပၸတုိ႔က ဦးစီးတဲ့အလွဴျဖစ္တယ္။ (၀ိ၀႗နိႆိတ၊ ၀ဋ္ကုိမမွီပဲ မေတာင့္တပဲ လွဴတဲ့ကုသုိလ္) ဒီလုိလွဴရင္ ၀ဋ္ကၽြတ္ပါတယ္။ ခႏၶာငါးပါး ဒုကၡသစၥာႀကီး မရေတာ့ဘူးေပါ့။ ဒီလုိအလွဴမ်ဳိးမွ ဒုကၡသစၥာသိၿပီး လွဴတဲ့အလွဴ၊ အရိယာတုိ႔၏ အလွဴမ်ဳိးျဖစ္တာ။ ဒီလုိသိၿပီး လွဴေတာ့ လွဴတဲ့ပုဂၢိဳလ္၏စိတ္ေတြဟာ အရိယာတုိ႔၏ အလွဴမ်ဳိး စိတ္မ်ဳိးေတြပဲ။ အနာသ၀=အာသေ၀ါတရားေတြကင္းတဲ့ စိတ္မ်ဳိးေတြပဲ၊ သမၼာဒိ႒ိ(မွန္ကန္တဲ့အျမင္) သမၼာသကၤပၸ(မွန္ကန္တဲ့အႀကံအစည္)ေတြ ဦးစီးတဲ့လွဴေတြျဖစ္ေတာ့ ဒါ ဉာဏ္နဲ႔ယွဥ္လွဴတဲ့ ကုသိုလ္မ်ဳိး (ဉာဏသမၸယုတ္ ကုသုိလ္မ်ဳိး) ျဖစ္တာ။ သတၱ၀ါေတြကုိ ႏွိပ္စက္တတ္တဲ့ခႏၶာႀကီး၊ အ၀ိဇၨာတဏွာတုိ႔၏ အႏွိပ္စက္ခံရတဲ့ ခႏၶာႀကီးဟာ ဒုကၡသစၥာႀကီးပဲ။ ဒီ ဒုကၡသစၥာႀကီးကုိေတာ့ျဖင့္ မလုိခ်င္ေတာ့ပါဘူး။ ဒီ၀ဋ္ႀကီးမွ ကၽြတ္ပါရေစလုိ႔ဆုိၿပီး လွဴေတာ့ ဒုကၡသစၥာမရေတာ့ဘူး။ သုခသစၥာပဲရမယ္။
၀ိဇၨာနဲ႔ အ၀ိဇၨာ ။ ။ အခုေဟာေျပာလုိ႔ နာရလုိ႔ ခႏၶာႀကီးဟာ အႏွိပ္စက္ခံရတဲ့ ဒုကၡသစၥာႀကီးပါလားလုိ႔ သိျမင္ရင္ ၀ိဇၨာျဖစ္ၿပီ။ သမၼာဒိ႒ိျဖစ္ၿပီ၊ သမၼာဒိ႒ိျဖစ္ရင္ သမၼာသကၤပၸ၊ သမၼာ၀ါယာမ၊ သမၼာသတိ၊ သမၼာသမာဓိတုိ႔လည္း တၿပိဳင္နက္ျဖစ္ေတာ့တာပဲ။ ဒီမဂၢင္ငါးပါးျဖစ္ရင္ ေလာကီမဂ္ရၿပီ။ ဒါ အခု ေဟာေျပာေနတုန္းမုိ႔ ေလာကီမဂ္ ငါးပါးရေနတာ။ အိမ္ေရာက္ရင္ ဒါေတြေျပးၿပီ။အကုန္ေပ်ာက္ၿပီ။ ငါ့ကုိယ္ ငါ့ဟာ ငါ့ဥစၥာေတြ ျဖစ္ေတာ့မွာပဲ။
ဒီေတာ့ တဏွာတုိ႔ မာနတုိ႔ ဒိ႒ိတုိ႔ အကုန္လာေတာ့မွာပဲ။ ဒါေတြလာရင္ သမၼာမဂၢင္ငါးပါးေျပးၿပီ။ သမၼာမဂၢင္ငါးပါးေျပးရင္ မိစၧာမဂၢင္ ငါးပါးလဲ တခါတည္းေရာက္လာမွာပဲ။ မိစၧာမဂၢင္ငါးပါးဆုိတာက မိစၧာဒိ႒ိ၊ မိစၧာသကၤပၸ၊ မိစၧာ၀ါယာမ၊ မိစၧာသတိ၊ မိစၧာသမာဓိေတြေပါ့။ မိစၧာဆုိတာ မွားယြင္းတာ၊ မမွန္တာ။ ဒါေတြဟာ ကိေလသာ ငါးခုပဲ။ ဒီေတာ့မိစၧာမဂၢင္ေတြ မလာေအာင္၊ သမာမဂၢင္ေတြ ၀င္လာေအာင္လုပ္။ သမၼာမဂၢင္ေတြလာေနရင္ ဒီကိေလသာ ငါးခုေျခာက္သြားတယ္။ ကိေလသာေတြေျခာက္ၿပီး ဒါကုိတကယ္ပြားမ်ားၾကည့္ေတာ့ ခႏၶာငါးပါး၏ တကယ္ႏွိပ္စက္တာႀကီးကုိ ျမင္မယ္။ ျမင္ရင္ ေလာကုတၱရာမဂ္အစစ္ရၿပီ။ မဂၢင္ ရွစ္ပါးျပည့္သြားၿပီ။ အဲဒီက်မွ ကိစၥၿပီးမယ္မွတ္။
မုိးကုတ္ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး ၏ ၾသ၀ါဒတရားမ်ား
(သစၥာအနက္ ၁၆-ခ်က္တရားေတာ္မ်ားမွ၊)
No comments:
Post a Comment