မဂၢသစၥာ၏ နိယ်ာန႒အနက္ (၁)
မဂၢသစၥာဆုိတာ နိယ်ာန႒ သေဘာရွိတယ္။ နိယ်န႒ဆုိတာ ၀ဋ္ ၃-ပါးမွ ထြက္ေျမာက္ေၾကာင္းတရား၊ ၀ဋ္ ၃-ပါးမွ ထုတ္ေဆာင္ႏုိင္တဲ့ မဂၢင္ ၈-ပါးလုိ႔ ဆုိလုိတယ္။ မဂၢင္ ၈-ပါးဟာ ၀ဋ္ ၃-ပါးမွ ဆန္တက္၍ နိဗၺာန္ဘက္သုိ႔ ထြက္ေျမာက္ႏုိင္ေၾကာင္း လမ္းေကာင္းလမ္းမွန္ ျဖစ္တရားပဲ။ ဒီမဂၢင္ ၈-ပါးက ၀ဋ္ ၃-ပါးထဲမွ သတၱ၀ါေတြကုိ ထုတ္ေဆာင္တယ္။ ဒီလုိထုတ္ေဆာင္တဲ့ ေနရာမွာ ခင္ဗ်ားတုိ႔က ထုတ္ေဆာင္ပါလုိ႔ ခုိင္းဖုိ႔မလိုဘူး။ သူ႔သေဘာ သူ႔ဓမၼတာအတုိင္း ေဆာင္သြားတာပဲ။ ၀ိပႆနာလုပ္ေတာ့ မဂၢင္ေတြ ၀မ္းထဲေရာက္လာၿပီး အားထုတ္တဲ့ပုဂၢိဳလ္ကုိ သူ႔သေဘာအတိုင္း ၀ဋ္ ၃-ပါးမွ ထုတ္ေဆာင္ၿပီး နိဗၺာန္သုိ႔ ပုိ႔ေပးတာပဲ။မဂၢင္လမ္း ၂-မ်ဳိး။ ။ မဂၢင္လမ္းမွာ အပါယ္ပုိ႔ေဆာင္တဲ့ မဂၢင္လမ္း၊ နိဗၺာန္ပုိ႔ေဆာင္တဲ့ မဂၢင္လမ္းရယ္လုိ႔ ၂-မ်ဳိးရွိတယ္။ ထုတ္ေဆာင္တတ္တဲ့တရား ၂-မ်ဳိး ရွိတယ္လုိ႔မွတ္။ ထုတ္ေဆာင္တတ္တဲ့တရားက အေကာင္းအဆုိး ၂-မ်ဳိးရွိေတာ့ ခင္ဗ်ားတုိ႔က အပါယ္ေရာက္ေၾကာင္း အဆုိးတရားေတြကုိ ႀကိဳးစားရင္ အဲဒီတရားက ခင္ဗ်ားတုိ႔ကုိ အပါယ္သုိ႔ ထုတ္ေဆာင္သြားမွာပဲ။ နိဗၺာန္ေရာက္ေၾကာင္း အေကာင္းတရားေတြကုိ ႀကိဳးစားရင္ အဲဒီတရားက ခင္ဗ်ားတုိ႔ကုိ နိဗၺာန္သို႔ ထုတ္ေဆာင္ေပးမွာပဲ။ ဒါ ဓမၼနိယာမလုိ႔ေခၚတယ္။ ဓမၼနိယာမဆုိတာ သူ႔သေဘာနဲ႔ သူေဆာင္သြားတယ္လုိ႔မွတ္။ ေရွာင္လုိ႔ ကြင္းလုိ႔မရဘူး။ မေကာင္းတဲ့ တရားလုပ္ရင္ အပါယ္သြားမွာပဲ။ တားလုိ႔မရဘူး။ ေကာင္းတဲ့တရားလုပ္ရင္ နိဗၺာန္ေရာက္မွာပဲ။ ဆုေတာင္းေနဖုိ႔ မလုိဘူး။ ဆုေတာင္းလုိ႔ မရဘူး။ အလုပ္ကမွ ထုတ္ေဆာင္ႏုိင္တာကုိ ႏႈတ္နဲ႔ေျပာေနလုိ႔ေတာ့ ဘယ္နည္းနဲ႔မွမရဘူး။
၀ဋ္ ၃-ပါး။ ။ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ခႏၶာထဲမွာ ေ၀ဒနာေတြဟာ အၿမဲရွိေနတယ္။ ဒီေ၀ဒနာေတြဟာ ၃-မ်ဳိးရွိတယ္။ သုခေ၀ဒနာဆုိတဲ့ ခ်မ္းသာတဲ့ေ၀ဒနာ၊ ဒုကၡေ၀ဒနာဆုိတဲ့ ခႏၶာကုိယ္ထဲမွာ ဆင္းရဲတဲ့ ေ၀ဒနာ၊ ဥေပကၡာ ေ၀ဒနာဆုိတဲ့ ခ်မ္းသာဆင္းရဲ ကင္းတဲ့ေ၀ဒနာ၊ အဲ ... တကုိယ္လုံးမွာ ဒီေ၀ဒနာ ၃-မ်ဳိးဟာ လွည့္ျဖစ္ေနတာပဲ။ ျဖစ္ေတာ့ (၁) သုခေ၀ဒနာျဖစ္ရင္ တဏွာ ျဖစ္မယ္။ (၂) ဒုကၡေ၀ဒနာျဖစ္ရင္ ေဒါသ ျဖစ္မယ္။ (၃) ဥေပကၡာေ၀ဒနာျဖစ္ရင္ ေမာဟ ျဖစ္မယ္။ ဒီေတာ့ ေ၀ဒနာ ၃-ပါးကေနၿပီး ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟဆုိတဲ့ ကိေလသာ ၃-မ်ဳိး ျဖစ္ႏုိင္တယ္။ ဒီ ကိေလသာ ၃-ပါးဟာ ကိေလသ၀ဋ္လုိ႔ ေခၚတယ္။ ဒီ ေ၀ဒနာ ၃-ပါးကုိ ျဖစ္ပ်က္မ႐ႈတဲ့ ပုဂၢိဳလ္မွာ ကိေလသ၀ဋ္ ၃-ပါးျဖစ္တယ္။ သုခ ေ၀ဒနာ၊ ခ်မ္းသာတယ္ သေဘာက်တယ္ဆုိရင္ တဏွာက လာတာပဲ။ ဒုကၡေ၀ဒနာ ဆင္းရဲတယ္ မေက်နပ္ဘူးဆုိရင္ ေဒါသက တခါတည္းလာတာပဲ။ ဥေပကၡာေ၀ဒနာ ခ်မ္းသာ၊ ဆင္းရဲ မသိဘူးဆုိရင္ ေမာဟ (အ၀ိဇၨာ)လာတာပဲ။ ဥေပကၡာ ေ၀ဒနာဟာ ခႏၶာကုိယ္ထဲ ေရာက္တဲ့အခါ အင္မတန္ သိမ္ေမြ႕တယ္။ သိမ္ေမြ႕ေတာ့ မသိလုိက္ဘူး။ မသိလုိက္ေတာ့ ေမာဟ လာတယ္။
ေ၀ဒနာ ၃-ပါး ေပၚလာတာကုိ ျဖစ္ပ်က္မ႐ႈလုိက္ရင္ ကိေလ၀၀ဋ္ျဖစ္လာတယ္။ ေ၀ဒနာ ၃-ပါးဟာ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ခႏၶာထဲမွာ ခဏခဏအေျပာင္းအလဲနဲ႔ (တလွည့္စီ) အဆက္မျပတ္ အခ်ိန္မေ႐ြးေပၚလာေနတယ္။ ဒါေတြကုိ ျဖစ္ပ်က္မ႐ႈလုိက္တဲ့အတြက္ တဏွာ (ဥပါဒါန္) ေဒါသ အ၀ိဇၨာဆုိတဲ့ ကိေလသ၀ဋ္ လာတာပဲ။ ကိေလသ၀ဋ္လာရင္ ကမၼဘ၀ သခၤါရဆုိတဲ့ ကမၼ၀ဋ္လာမွာပဲ။ ကမၼ၀ဋ္လာရင္ ခႏၶာငါးပါး ဇာတိ ဆုိတဲ့ ၀ိပါက၀ဋ္ လာပါလိမ့္မယ္။ ဒီေတာ့ ေ၀ဒနာကုိ ျဖစ္ပ်က္မ႐ႈလုိက္တဲ့အတြက္ ကိေလသ၀ဋ္ ကမၼ၀ဋ္ ၀ိပါက၀ဋ္ ဆုိတဲ့ ၀ဋ္သုံးမ်ဳိးဟာ ဆက္တုိက္လာေတာ့တာပဲ။
ဒီေတာ့ ေ၀ဒနာမ႐ႈလုိက္တဲ့အတြက္ ၀ဋ္ ၃-ပါးလည္ရတယ္လုိ႔မွတ္။ ဇာတိဆုိတဲ့ ၀ိပါက၀ဋ္ထဲေရာက္ရင္ေတာ့ အုိမႈ ဇရာ၊ နာမႈ ဗ်ာဓိ၊ ေသမႈ မရဏဆုိတဲ့ ဆင္းရဲမႈေတြဟာ ေျပးမလြတ္ေတာ့ဘူး။ ဒုကၡ၀ဋ္ႀကီးထဲ ေရာက္သြားေတာ့တာပဲ။ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ဒီ၀ဋ္တြင္း ေရာက္ေနတာဆုိေတာ့ ၀ဋ္ေကာင္ အစစ္ေပါ့။ ၀ဋ္ေကာင္ျဖစ္ေပမယ့္ ခင္ဗ်ားတုိ႔က ကုိယ့္ကိုယ္ကုိ ၀ဋ္ေကာင္မွန္း မသိေတာ့ ၀ဋ္မကၽြတ္ခ်င္ၾကဘူးေပါ့။ ၀ဋ္မကၽြတ္ခ်င္လုိ႔ေပါ့ သားေရး သမီးေရး စီးပြားေရးေတြနဲ႔ အခ်ိန္ေတြကုန္ေနၾကတာ။ ဒီေတာ့ ဒီ၀ဋ္တြင္းမွ ထုတ္ေဆာင္ေပးမယ့္ တရားကုိေတာ့ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ရွာသင့္ၿပီ။ မရွာရင္ ၀ဋ္ဆင္းရဲတြင္းက ဘယ္ေတာ့မွ ထြက္ေတာ့မွာမဟုတ္ဘူး။ ထြက္လမ္းထြက္ေပါက္ မရွိေတာ့ဘူးလုိ႔မွတ္။
ခင္ဗ်ားတုိ႔ဟာ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ၀ဋ္ေကာင္မွန္းမသိေတာ့၊ အိမ္မွာ စားကာ ေသာက္ကာ ေပ်ာ္ရႊင္စြာနဲ႔ ေနၾကတယ္။ ဒီလုိေနတာဟာ ေဟာဒီ ေ၀ဒနာ ၃-ပါး ျပည့္စုံေအာင္ ႀကိဳးစားေနတာပဲ။ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ခက္တယ္။ အနာေပါက္လုိ႔ ေပါက္မွန္းမသိဘူး။ (ေ၀ဒနာ ၃-မ်ဳိးေပၚတာဟာ အနာေပါက္တာ)။ အခုၾကည့္။ ေ၀ဒနာ ၃-ပါးကုိ ျဖစ္ပ်က္မ႐ႈတဲ့ ပုဂၢိဳလ္မွာ ၀ဋ္ ၃-မ်ဳိးလာတယ္။ ေရွးဦးစြာ ကိေလသ၀ဋ္ လာတယ္။ ဒီ ကိေလသ၀ဋ္ေၾကာင့္ ကမၼ၀ဋ္ျဖစ္တယ္။ ကမၼ၀ဋ္ေၾကာင့္ ၀ိပါက၀ဋ္ဆုိတဲ့ ဇာတိ=ပဋိသေႏၶ အပါယ္ဇာတိျဖစ္တယ္။ အပါယ္မွာ ပဋိသေႏၶေနရတယ္။ ဒါျဖင့္ ဒီတရားေတြဟာ ခင္ဗ်ားတုိ႔ကုိ အပါယ္သုိ႔ ထုတ္ေဆာင္ပုိ႔ေပးတာပဲ။ သူ႔သေဘာနဲ႔သူ ထုတ္ေဆာင္ပုိ႔ေပးတာ။ ခင္ဗ်ားတုိ႔ အိပ္ေနေပမယ့္ ေမ့ေနေပမယ့္ ဒီတရားေတြက မေမ့ဘူး။ သူ႔အလုပ္သူလုပ္ေနတာပဲ။ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ဒီဓမၼသေဘာကုိ ေရွာင္လုိ႔တိမ္းလုိ႔ မရဘူး။ အပါယ္ပုိ႔မယ့္တရားကေတာ့ ပုိ႔မွာပဲ။
ခင္ဗ်ားတုိ႔က ၀ဋ္ဒုကၡအေၾကာင္း မသိေတာ့ လူ႔ျပည္ နတ္ျပည္ကုိ ဆုေတာင္းၾကတယ္။ ဒါ တဏွာေလာဘနဲ႔ ေတာင္းေနတာ။ တဏွာစခန္းဖြင့္ေနတာ။ တဏွာဆုိတာ ကိေလသ၀ဋ္။ ဒီေတာ့ နတ္ျပည္ဆုေတာင္းတာဟာ ကိေလသ၀ဋ္ လုပ္တာပဲ။ ဆုေတာင္းတဲ့အခါ ေစတနာကံကလဲ ပါလာေတာ့ ကမၼ၀ဋ္လုပ္တာလဲျဖစ္တယ္။ ကုိင္း .... ကိေလသ၀ဋ္ ကမၼ၀ဋ္ပါေတာ့ ၀ိပါက၀ဋ္ဟာ ေျပးမလြတ္ေတာ့ဘူး။ ကုသိုလ္ကံ အရွိန္ကုန္ေတာ့ အပါယ္ေရာက္ျပန္တာပဲ။ အပါယ္ ၄-ပါးဟာ ခင္ဗ်ားတုိ႔ “ေနအိမ္”ပဲ။ လူ႔ျပည္ နတ္ျပည္ဆုိတာ အလည္လာၿပီး ခဏေနတာပဲ။
တုိက္တြန္းခ်က္။ ။ ကဲ .... ခင္ဗ်ားတုိ႔ ၀ဋ္ ၃-ပါးအေၾကာင္း ေကာင္းေကာင္းသိၿပီ၊ ေနာက္က ဒါေတြမသိလုိ႔ မုိက္ခဲ့တာေတြလဲ မ်ားလွၿပီ၊ ဒါေပမယ့္ ဒီေနာက္က မုိက္ခဲ့တာေတြကုိ ေၾကာက္မေနပါနဲ႔။ ေၾကာက္စရာမလုိဘူး။ မဂ္ဆုိက္ေအာင္သာလုပ္။ မဂ္ဆုိက္ရင္ ေနာက္ကအမွားေတြဟာ အေဟာသိကံျဖစ္သြားတယ္။ အက်ဳိးမေပးႏုိင္ေတာ့ဘူး။ မုဆုိးႀကီးေတြ အဂၤုလိမာလလုိ လူသတ္သမားႀကီးေတြဟာ မဂ္အလုပ္လုပ္သြားတာနဲ႔ နိဗၺာန္ေရာက္သြားတယ္။ နိဗၺာန္ေရာက္ေတာ့ သူတုိ႔ရဲ႕ ေနာက္က အမွားေတြ မိုက္မႈေတြဟာ အေဟာသိကံျဖစ္သြားတယ္။ ဒီေတာ့ ဒီမဂ္အလုပ္ဟာ လုပ္သင့္တဲ့အလုပ္ဆုိတာ ေျပာဖုိ႔မလုိေတာ့ပါဘူး။ ဒါကုိမလုပ္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္မွာေတာ့ ၀ဋ္ ၃-ပါးလာမွာပဲ။ ျဖစ္ပ်က္႐ႈတဲ့ ပုဂၢိဳလ္က်ေတာ့ ဒီ ၀ဋ္ ၃-ပါးက ကၽြတ္သြားမယ္။ ဆန္တက္သြားမယ္။ ဒါဟာ နိဗၺာန္ဘက္သုိ႔ ထြက္ေျမာက္ႏုိင္ေၾကာင္း လမ္းေကာင္းအစစ္အမွန္ျဖစ္တဲ့ တရားပဲ။ ေရွးက ခင္ဗ်ားတုိ႔က ဒီတရားမ်ဳိးမနာဖူးဘူး။ မနာဖူးေတာ့ မသိဘူး။ မသိေတာ့ မ႐ႈျဖစ္ မလုပ္ျဖစ္ဘူး။ မ႐ႈျဖစ္မလုပ္ျဖစ္ေတာ့ ၀ဋ္သင့္ၿပီး ၀ဋ္ထဲမွာ လွည့္လည္ေနခဲ့တာပဲ။
၀ဋ္သင့္ေနေတာ့ ခင္ဗ်ားတို႔ သြားရင္းလာရင္း ေနရင္း ထုိင္ရင္းနဲ႔ အုိမႈ နာမႈ ေသမႈႀကီးနဲ႔ တဲြလ်က္ပါေနတယ္။ ခဲြလုိ႔မရဘူး၊ အခု၀ဋ္သင့္ေနပါလ်က္၊ ၀ဋ္သင့္မွန္း သိပါလ်က္နဲ႔ ၀ဋ္မွထြက္တဲ့တရားကုိ ျဖည္းျဖည္းမွ လုပ္မယ္ဆုိရင္ ေသပဲြျပတ္မွာမဟုတ္ေတာ့ဘူး။ မဟုတ္ေတာ့ ဒီထက္မုိက္တာ မရွိေတာ့ဘူးေပါ့။ ေရွးက ၀ဋ္ထြက္ေၾကာင္းတရား မနာခဲ့ရလုိ႔ မလုပ္ခဲ့ရေတာ့ ၀ဋ္ေတြဟာ ႐ႈပ္ေပြလိမ္ေနတာပဲ။ အခုလဲ ၀ဋ္မကၽြတ္ေသးဘူး။ ဒီေတာ့ အခုသိတဲ့အခ်ိန္ကစၿပီး ၀ဋ္ျပတ္ေအာင္ လုပ္မွပဲဆုိတာကုိ ယေန႔စိတ္ေျပာင္းမွ အဖုိးတန္မယ္။ နက္ျဖန္မွ စိတ္ေျပာင္းရင္ ည မရဏ=ေသမင္း၀င္လာရင္ ခက္မယ္။ အခုတရားနာၿပီး အခုစိတ္ေျပာင္းၿပီး အခုလုပ္ေတာ့မယ္လုိ႔ ဆုံးျဖတ္ၾကပါ။ အခ်ိန္ဆဲြမေနနဲ႔။
ျဖစ္ပ်က္႐ႈ။ ။ ကဲ .... ၀ဋ္ကၽြတ္တဲ့ အလုပ္ဆုိတာ တျခားမဟုတ္ဘူး။ ျဖစ္ပ်က္႐ႈတဲ့အလုပ္ပဲ။ ဒီေတာ့ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ခႏၶာထဲမွာ ေ၀ဒနာ ၃-ပါး လွည့္ျဖစ္ေနတယ္။ လွည့္ေပၚေနတယ္။ ဒီေတာ့ ေ၀ဒနာကုိ႐ႈ။ ေပၚရာကုိ႐ႈဆုိေတာ့ နာရင္ ဒုကၡေ၀ဒနာ။ ေကာင္းရင္ သုခေ၀ဒနာ။ မေကာင္းတေကာင္းဆုိရင္ ဥေပကၡာေ၀ဒနာ၊ သူေပၚတဲ့ေနရာမွာ သူရွိမရွိ ႐ႈေပး။ ေ၀ဒနာေပၚတုိင္းေပၚတုိင္း ပ်က္သြားတဲ့အခါမွာ ပ်က္ၿပီလုိ႔ သတိထားရမယ္။
ဒီေတာ့ သတိထား။ ၀ီရိယစုိက္။ ပညာနဲ႔႐ႈေပး။ ဒီ ၃-ပါး လက္ကုိင္ထား။ သတိရွိရင္ သမာဓိဟာပါတာပဲ။ သတိထား ၀ီရိယစုိက္ဆုိရာမွာ သမာဓိလဲ ပါၿပီးသားျဖစ္တယ္။ ဒါဟာ သမာဓိမဂၢင္ ၃-ပါးပဲ။
ပညာနဲ႔႐ႈဆုိေတာ့ ပညာသမၼာဒိ႒ိပဲ။ ပညာပါရင္ သမၼာသကၤပၸကလဲ အၿမဲတဲြပါေနတယ္။ ဒါဟာ ပညာမဂၢင္ ၂-ပါးပဲ။ ေ၀ဒနာျဖစ္ပ်က္႐ႈရာမွာ ဒီမဂၢင္ ၅-ပါးက အၿမဲပါရတယ္။ ေ၀ဒနာကုိ ရွိမရွိ႐ႈလုိက္ေတာ့ မရွိတာေတြ႔တယ္။ မရွိတာသည္ အနိစၥပဲ။ ဒီမရွိတာသိတဲ့ အခါမွာ ခုနကမဂၢင္ ၅-ပါးဟာ တၿပိဳင္နက္ေပၚလာတယ္။ မရွိမွန္းသိတဲ့အခါမွာ မရွိတာက အနိစၥ၊ သိတာက မဂၢ၊ ေၾသာ္ .... အနိစၥဆုိတာ ရွိၿပီး မရွိတာ၊ ခုနကေပၚတယ္၊ အခုၾကည့္လုိက္ေတာ့ မရွိေတာ့ဘူး။ ဒီလုိ ေ၀ဒနာျဖစ္ၿပီးပ်က္တာကုိ ေနာက္က႐ႈတဲ့တရားဟာ မဂၢ မဂ္ပဲ။ ဒီလုိ႐ႈေတာ့ ၀မ္းထဲ ဒီမဂ္ေရာက္ၿပီ၊ မဂ္ ေရာက္လာေတာ့ ဒီမဂ္ဟာ ၀ဋ္မွဆန္တက္ၿပီး နိဗၺာန္ဘက္သုိ႔ ထုတ္ေဆာင္ေပးတာပဲ။
ဒီ မဂၢင္ ၅-ပါး မလာရရင္ ၀ဋ္ ၃-မ်ဳိးလာမယ္။ ႐ႈလုိက္လုိ႔ မဂ္ေရာက္လာေတာ့ ၀ဋ္ ၃-ပါးဟာ လာခြင့္မရေတာ့ဘူး။ ၀ဋ္လာခြင့္မရေအာင္လုပ္ေတာ့ ဒီမဂ္ဟာ ၀ဋ္မွ ဆန္တက္သြားၿပီး ထြက္သြားၿပီး ၀ဋ္ကုိျဖတ္ပစ္လုိက္ၿပီ။ ျဖတ္ေတာ့ ၀ဋ္ကၽြတ္တာေပါ့။ ဒီလုိ ျဖစ္ပ်က္မ႐ႈလုိ႔ မဂ္မလာရင္ ၀ဋ္ ၃-ပါးလာမယ္၊ ၀ဋ္သင့္မယ္။ ၀ဋ္ထဲမွာ အ၀ုိင္းေျပးေနမွာပဲ။ ႐ႈတဲ့ပုဂၢိဳလ္မွာ မဂ္လာေတာ့ ၀ဋ္ကၽြတ္တာေပါ့။ ဒီေတာ့ ၀ဋ္ကၽြတ္တယ္ဆုိတာ ဒီလုိ အလုပ္လုပ္မွရမယ္။ ၀ဋ္မွ ကၽြတ္ရပါလုိ၏လုိ႔ ဆုေတာင္းလုိ႔ေတာ့ ၀ဋ္မကၽြတ္ႏုိင္ဘူး။ လူ႔ျပည္ နတ္ျပည္သာ ဆုေတာင္းလုိ႔ရတာ၊ နိဗၺာန္က်ေတာ့ ဆုေတာင္းလုိ႔ မရဘူး။ ျဖစ္ပ်က္႐ႈတဲ့အလုပ္ လုပ္ယူရမယ္။ အခု ေ၀ဒနာ႐ႈလုိ႔ ၀ဋ္ကၽြတ္တာ။ ၀ဋ္ျပတ္တာ။ ဒီေတာ့ ဆုေတာင္းကုိပယ္၊ ႐ႈမႈကုိ သန္ေပးပါ။
ျဖစ္ပ်က္႐ႈတဲ့ အလုပ္လုပ္ရင္ ၀ဋ္ကၽြတ္တယ္။ အကာလိေကာ၊ အခါမလင့္ အက်ဳိးေပးတယ္။ ျဖစ္ပ်က္႐ႈလုိ႔ မဂ္လဲလာေရာ ၀ဋ္ ၃-ပါးလာခြင့္မရေတာ့ဘူး။ ဒါ အခါမလင့္ အက်ဳိးေပးတာပဲ။ ဒိ႒ဓမၼ၊ လက္ငင္းအက်ဳိးေပးတာပဲ။ ဒီေတာ့ ၀ဋ္ကၽြတ္ခ်င္ရင္ ကုိယ္တုိင္ျဖစ္ပ်က္႐ႈ႐ုံပဲ ရွိတယ္။ ေ၀ဒနာကုိ ျဖစ္ပ်က္႐ႈရမယ္။ ေ၀ဒနာကုိ ျဖစ္ပ်က္မျမင္ ျမင္ေအာင္ၾကည့္၊ ၿဗံဳးကနဲ လုပ္စပုဂၢိဳလ္မွာ မျမင္ႏုိင္ေသးဘူး။ ေ၀ဒနာ႐ႈတဲ့အခါ ေ၀ဒနာဟာျဖစ္ၿပီး ခ်ဳပ္သြားတယ္။ အဲဒီ ေ၀ဒနာခ်ဳပ္တာကုိ ေနာက္က ဉာဏ္ကေနၿပီး ေၾသာ္ .... ျဖစ္ၿပီးခ်ဳပ္သြားတာပါလားလုိ႔ သိရင္ေတာ္ၿပီ။ ျဖစ္ပ်က္ဟာ ျမန္လြန္းေတာ့ ျဖစ္တုန္းပ်က္တုန္းမွာ မသိမျမင္ႏုိင္ဘူး (ေ၀ဒနာ) ျဖစ္ပ်က္ၿပီးမွ သိ-ျမင္ႏုိင္တယ္။
ဒီေတာ့ ၀ဋ္ကၽြတ္ခ်င္ရင္ ျဖစ္ပ်က္ျမင္ေအာင္ ျဖစ္ပ်က္နဲ႔ မဂ္ ကုိက္ေအာင္လုပ္။ ျဖစ္ပ်က္ျမင္ရင္ မဂ္လာၿပီ။ နည္းနည္းခ်ဲ႕ေျပာျပမယ္။ ေ၀ဒနာေၾကာင့္ တဏွာျဖစ္ရာမွာ၊ တဏွာဆုိတဲ့ ကိေလသ၀ဋ္ဟာ ဟဒယ၀တၳဳေပၚမွာ ေပၚပါတယ္။ ကမၼ၀ဋ္ဆုိတဲ့ ေစတနာလဲ ဟဒယ၀တၳဳေပၚမွာ ေပၚတယ္။ ၀ိပါက၀ဋ္ဆုိတာလဲ ဟဒယ၀တၳဳနဲ႔ကပ္ၿပီး ပဋိသေႏၶေနတာပဲ။ ဒီေတာ့ ၀ဋ္ ၃-ပါးဟာ ဟဒယ၀တၳဳေပၚမွာပဲ က်က္စားတယ္။ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ျဖစ္ပ်က္႐ႈတဲ့အခါ မဂ္ဟာလဲ ဟဒယ၀တၳဳေပၚမ်ာပဲ ေပၚတယ္။ ဒီေတာ့ျဖစ္ပ်က္႐ႈလုိ႔ မဂ္လာၿပီဆုိရင္ ဟုိ၀ဋ္ေတြ မလာေတာ့ဘူး။ မလာရင္ ၀ဋ္ကၽြတ္တာေပါ့။ ၀ဋ္ကၽြတ္တယ္ဆိုတာ ၀ဋ္မလာေအာင္ တားလုိက္လုိ႔ ၀ဋ္မလာတာကုိ ေခၚတာ။
(၁) ယထာဘူတဉာဏ္။ ။ အခု ျဖစ္ပ်က္ျမင္တဲ့ဉာဏ္ဟာ ၀ဋ္ကၽြတ္ျခင္း၏ အစဉာဏ္ပဲရွိေသးတယ္။ (ေ၀ဒနာ) မရွိတာ မရွိမွန္းသိေသာေၾကာင့္ ဟုတ္တုိင္းမွန္စြာ သိတဲ့ဉာဏ္ပဲ ရွိေသးတယ္။ ဒီ ဉာဏ္ကုိ ယထာဘူတဉာဏ္လုိ႔ ေခၚတယ္။ ျဖစ္ပ်က္ျမင္တဲ့ မဂၢင္ ၅-ပါးဟာ ယထာဘူတဉာဏ္ပဲ၊ ဒီဉာဏ္ရရင္ ခင္ဗ်ားတုိ႔ စူဠေသာတာပန္ျဖစ္ၿပီ။ သုိ႔ေသာ္ စူဠေသာတာပန္ဆုိတာ ဒီေဇာနဲ႔ေသမွ တဘ၀သာ အပါယ္စိတ္ခ်ရတာ။ ေသခါနီးမွာ အျခားေဇာေတြ၀င္လာရင္ စိတ္မခ်ေသးဘူး။ စိတ္မခ်ရေသးတဲ့ စူဠေသာတာပန္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဒါကုိ သိပ္အားမကုိးပါနဲ႔။ စိတ္ခ်ရေအာင္ ဆက္လုပ္ပါဦး။ ဒီေတာ့ ျဖစ္ပ်က္ျမင္႐ုံနဲ႔ မေက်နပ္နဲ႔ဦး။ တဆင့္တက္ဦးလုိ႔ သတိေပးပါတယ္။
(၂) နိဗၺိဒါဉာဏ္။ ။ ဘာတဆင့္ တက္ရမလဲဆုိေတာ့ ဒီ ျဖစ္ပ်က္ မုန္းေအာင္႐ႈပါ။ နိဗၺိဒါဉာဏ္ဆုိတာ ျဖစ္ ပ်က္ (ဒုကၡသစၥာ)ကုိ ၿငီးေငြ႔မုန္းတီးလာတဲ့ဉာဏ္ကုိ ေျပာတာ။ ျဖစ္ပ်က္ မုန္းလာရင္ နိဗၺိဒါဉာဏ္ ေရာက္ၿပီ။ ခုနကေတာ့ ျဖစ္ပ်က္ျမင္တယ္။ အခုဟာက ျဖစ္ပ်က္မုန္းတယ္။ ဒီလုိ ဉာဏ္ ၂-ပါး ထူးျခားတယ္။ ဒီေတာ့ ျဖစ္ပ်က္ ျမင္တဲ့ဉာဏ္ ျဖစ္ပ်က္မုန္းတဲ့ ဉာဏ္က ပုိထက္သန္တယ္။ ျဖစ္ပ်က္ျမင္တဲ့ ဉာဏ္လာၿပီးမွ ျဖစ္ပ်က္မုန္းတဲ့ဉာဏ္ ရလာတာကုိး။ ျဖစ္ပ်က္မျမင္ပဲနဲ႔ ျဖစ္ပ်က္မုန္းတဲ့ဉာဏ္ မလာႏုိင္ဘူး။ ဒီေတာ့ ဉာဏ္ ၂-ဉာဏ္တြင္ အရင္ ယထာဘူတဉာဏ္တုန္းက ကိေလသ၀ဋ္ကုိ အၾကမ္းစားေလာက္ပဲျဖတ္တယ္။ အခု နိဗၺိဒါဉာဏ္က ကိေလသာအႏုစားကုိပါ ဆက္ျဖတ္တယ္။ ဒီလုိ ဉာဏ္ ၂-ဉာဏ္အထူးကုိ မွတ္ပါ။ နိဗၺိဒါဉာဏ္လာလုိ႔ရွိရင္ ၿငီးေငြ႕လ်က္နဲ႔ မၾကည့္ခ်င္ပဲနဲ႔ ၾကည့္ေနရတာပဲ ဆုိေတာ့ အင္း ဒီဟာမရွိရင္ ေကာင္းေလစြ၊ ဒီဟာမွ ကၽြတ္လြတ္ရင္ ေကာင္းစြဆုိတာေတြလာတယ္။ အဲဒါအျပင္ မုၪိၥတုကမ်တာဉာဏ္ (ဒုကၡမွ လြတ္လုိတဲ့ဉာဏ္)တုိ႔ ဘာတုိ႔လဲ အလုိလုိတက္လာတာပဲ။ ဒီဉာဏ္ေတြဟာ အလုိလုိ အက်ဳံး၀င္သြားလုိ႔ ထည့္ေျပာဖုိ႔ မလုိပါဘူး။
(၃) မဂ္ဉာဏ္။ ။ ျဖစ္ပ်က္ကုိ မုန္းလ်က္နဲ႔ေပ႐ႈ၊ ႐ႈရင္းမတ္တတ္နဲ႔ပဲ မုန္းၿပီးေတာ့၊ အင္း... ဒါႀကီးကုိေတာ့ျဖင့္ မလုိခ်င္ေတာ့ပါဘူးလုိ႔လာမယ္။ ဒီ ေ၀ဒနာေၾကာင့္ ျဖစ္တဲ့တဏွာ နည္းနည္းမွ မရွိလုိ႔ မလုိခ်င္တာ။ နည္းနည္းေလးရွိ နည္းနည္းေလးလုိခ်င္တယ္။ ငါ ငါ့ဥစၥာဆုိတဲ့ တဏွာတုိ႔၊ ဒိ႒ိတုိ႔လဲ နည္းနည္းမွ မရွိေတာ့ဘူး။ ၀ိစိကိစၧာလဲ နည္းနည္းမွ မရွိေတာ့ဘူး။ ဒါျဖင့္ မလုိခ်င္တဲ့မဂ္ ေပၚတဲ့အခါက်ရင္ တဏွာလဲမရွိ၊ ဒိ႒ိလဲမရွိ၊ ၀ိစိကိစၧာလဲ မရွိတဲ့အတြက္၊ တဏွာ၀ိစိကိစၧာတုိ႔ စြမ္းရည္သတၱိက ျဖစ္ေစတဲ့ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ေ၀ဒနာကၡႏၶာႀကီးဟာ ေပ်ာက္ထြက္သြားတယ္။ အေၾကာင္းေပ်က္လုိ႔ အက်ဳိးေပ်ာက္သြားတယ္။ အဲဒါ မီးေသလုိ႔ အခုိးမရွိတာပဲ။ အေၾကာင္းကိေလသ၀ဋ္ ပ်က္သြားတာနဲ႔ အက်ဳိးေ၀ဒနာကၡႏၶာ ဒုကၡသစၥာႀကီးဟာ တခါတည္း မလုိခ်င္တဲ့အခ်ိန္မွာ ေပ်ာက္သြားတယ္။
ဒီေတာ့ ၀ိပါက၀ဋ္ခႏၶာႀကီး ဒုကၡသစၥာခႏၶာႀကီးဟာ မလုိခ်င္တဲ့ပုဂၢိဳလ္မွာ (မဂ္ဉာဏ္၀င္လာတဲ့ပုဂၢိဳလ္မွာ) ႐ႈရင္းမတ္တတ္နဲ႔ ေပ်ာက္ထြက္သြားတယ္။ မဂ္ဆုိက္လာတဲ့အခါက်ေတာ့ မဂၢင္ ၈-ပါး ျဖစ္လာတယ္။ မဂၢင္ ၈-ပါးဆုိတဲ့ မဂ္ဉာဏ္ေပၚလာရင္ ေ၀ဒနာကၡႏၶာ ဒုကၡသစၥာႀကီး ခ်ဳပ္သြားၿပီး အဲဒီေနရာမွာ သုခနိဗၺာန္ အစားထုိး၀င္လာတယ္။ အဲ.. ႐ႈတဲ့ မဂ္ဉာဏ္က သုခနိဗၺာန္နဲ႔ သြားေတြ႔တယ္။ အစားထုိးတာ သုခနိဗၺာန္၊ အစားထုိးတာျမင္တာကမဂ္ဉာဏ္၊ ခ်ဳပ္သြားတာက ဒုကၡသစၥာ၊ သမုဒယသစၥာ၊ အဲဒီ မဂၢင္ ၈-ပါးလာေတာ့မွ အပါယ္ကိေလသ၀ဋ္၊ အပါယ္ေရာက္မယ့္ ကမၼ၀ဋ္၊ အပါယ္မွာ အထည္ႀကီးေတြျဖစ္မယ့္ ၀ိပါက၀ဋ္၊ ဒီ၀ဋ္ေတြ အျမစ္နဲ႔တကြ အကုန္ကၽြတ္သြားတယ္။
ခုနက ယထာဘူတဉာဏ္၊ နိဗၺိဒါဉာဏ္ ၂-ခုက ၀ဋ္ ၃-ပါးကုိ အေပၚယံက ျဖတ္ခ်တယ္၊ အျမစ္မျပတ္ဘူး။ ယထာဘူတဉာဏ္က အေပၚယံကျဖတ္ၿပီး၊ နိဗၺိဒါဉာဏ္က အျမစ္နားကျဖတ္တယ္။ မဂ္ဉာဏ္က်မွ အျမစ္ပါျဖတ္တာ။ ဒီေတာ့၀ဋ္ကၽြတ္တဲ့တရားအစစ္ဟာ မဂၢင္ ၈-ပါးပဲ။ အခ်ဳပ္ေျပာရရင္ မဂၢင္တရားဆုိတာ ပြားမ်ားရတဲ့ ပြားယူရတဲ့ ဘာေ၀တဗၺပဲ။ ေလာကုတၱရာ မဂၢင္လဲ ဘာေ၀တဗၺပဲ၊ ဒါေၾကာင့္ နိဗၺာန္ဆုိတာ ႐ႈပြားယူရတာ။ ႐ႈပြားမယုရင္ မရဘူး။ ႐ႈပြားရာမွာ ေျပာခဲ့တဲ့ဉာဏ္ ၃-ဉာဏ္နဲ႔တက္ရမယ္။ (၁) ယထာဘူတဉာဏ္က ျဖစ္ပ်က္ကုိျမင္တယ္။ (၂) နိဗၺိဒါဉာဏ္ကလဲ ျဖစ္ပ်က္ကုိပဲ ျမင္တယ္။ သုိ႔ေသာ္ ျဖစ္ပ်က္ကုိ ျမင္႐ုံတင္မဟုတ္ပဲ မုန္းလဲမုန္းတယ္။ (၃) မဂ္ဉာဏ္က်ေတာ့ ျဖစ္ပ်က္ကုိ မျမင္ေတာ့ဘူး။ ျဖစ္ပ်က္မရွိတာကိုသာ ျမင္တယ္၊ ျဖစ္ပ်က္မရွိတာ ျမင္တယ္ဆုိသျဖင့္ ဒီ အနိစၥဟူသေ႐ြ႕ကုိ လုံး၀မျမင္၊ ဒုကၡဟူသေ႐ြ႕ လုံး၀မျမင္၊ အနတၱဟူသေ႐ြ႕ လုံး၀မျမင္ေတာ့ဘူး။ အနိစၥ၊ ဒုကၡ၊ အနတၱျဖစ္တဲ့ ႐ုပ္ နာမ္တုိ႔၏ ျဖစ္ပ်က္ေတြကုိ ဒီ မဂ္ဉာဏ္က မျမင္ေတာ့ဘူး။ မခုိင္ၿမဲတာ မျမင္ေတာ့ဘူး။ ခုိင္ၿမဲတာပဲျမင္တယ္ဆုိေတာ့ ခုိင္ၿမဲခ်မ္းသာတဲ့ နိဗၺာန္ကုိသာျမင္တယ္။
အဲဒီေတာ့ ဒီမဂ္ဉာဏ္ရမွ အပါယ္ ၄-ပါးစိတ္ခ်ရမယ္။ ဒီဉာဏ္မွ မရေသးရင္ အပါယ္ ၄-ပါးဟာ ကုိယ့္အိမ္လုိ႔ မွတ္ပါ။ ဒီမဂ္ဉာဏ္သာ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ထာ၀ရအားကုိးရာရွိေတာ့တယ္။ တျခား တရားေတြကေတာ့ ခဏ ယာယီေလာက္သာ အားကုိးလုိ႔ရမွာ။
မုိးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ သစၥာအနက္ ၁၆-ခ်က္ တရားေတာ္မ်ားမွ
No comments:
Post a Comment