နီ၀ရဏတရားဆုိတာ မဂ္ဖုိလ္ကုိ (မရေအာင္) ပိတ္ပင္တားဆီး ဖုံးလြမ္းထားတဲ့တရားလုိ႔မွတ္၊ နီ၀ရဏတရားမွာ “ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ထိနမိဒၶ၊ ဥဒၶစၥ ကုကၠဳစၥ၊ ၀ိစိကိစၧာ”လုိ႔ ၅-ပါးရွိတယ္။ ဒီ နီ၀ရဏတရားငါးပါးက ၀င္ေရာက္ေႏွာင့္ယွက္လုိ႔ရွိရင္ ခႏၶာထဲဉာဏ္စိုက္ရွဴေသာ္ျငားလည္းပဲ၊ ခႏၶာထဲမွာ ရွိတဲ့ ျဖစ္ပ်က္- အနိစၥသေဘာကုိ မျမင္ႏုိင္ဘူး။ မျမင္ေတာ့ ခႏၶာအရွိနဲ႔ ဉာဏ္အသိ မကုိက္ေတာ့ မဂ္ဖုိလ္မရႏုိင္ဘူး။ မဂ္ဖုိလ္မရေတာ့ သံသရာတေလွ်ာက္လုံးမွာ တဒုိင္းဒုိင္းေျပးေနရတာေပါ့။ ဒုကၡစက္ရဟတ္ႀကီး ခ်ာခ်ာလည္ေနရတာေပါ့၊ ဒါေၾကာင့္ ဒီ နီ၀ရဏတရား ၅-ပါးကုိ မိမိဉာဏ္အေပၚ မဖုံးလႊမ္းႏုိင္ေအာင္ ျဖစ္ပ်က္႐ႈၿပီး ဖယ္ရွားပစ္မွသာလွ်င္ ခႏၶာထဲရွိ ျဖစ္ပ်က္အနိစၥေတြကုိ ျမင္ႏုိင္ၿပီး မဂ္ဖုိလ္နိဗၺာန္ရ၍ မိမိ၏ခႏၶာ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ႀကီးျပတ္လုိ႔ ဒုကၡခပ္သိမ္း ကင္းၿငိမ္းသြားမယ္။
စိတ္၏သေဘာ။ ။ စိတ္၀ိညာဏ္ဟာ ၆-မ်ဳိးရွိတယ္။ ဆုိင္ရာ၀တၳဳ႐ုပ္အသီးသီးမွာ မွီၿပီးျဖစ္တယ္။ စကၡဳ၀ိညာဏ္စိတ္က မ်က္လုံးမွာ ေပၚတယ္။ ေသာတ၀ိညာဏ္စိတ္၊ ဃာန၀ိညာဏ္စိတ္၊ ဇိ၀ွာ၀ိညာဏ္စိတ္၊ ကာယ၀ိညာဏ္စိတ္တုိ႔ဟာလဲ နား၊ ႏွာေခါင္း၊ လွ်ာ၊ ကုိယ္၊ အသီးသီးမွာေပၚတယ္။ မေနာ၀ိညာဏ္စိတ္ကေတာ့ ဟဒယ႐ုပ္ေခၚတဲ့ ႏွလုံးေသြးထဲမွာ ေပၚတယ္။ ဒီစိတ္ဟာ အာ႐ုံနဲ႔ဒြါရ တုိက္ဆုိင္တဲ႔အခါမွာ ဖ်ပ္ကနဲဖ်ပ္ကနဲ ေပၚရတယ္။ ဟဒယ၀တၳဳႏွလုံးေသြးဟာ အသစ္အသစ္ျဖစ္ၿပီး အၿမဲေျပာင္းလဲေနတယ္။ ႏွလုံးေသြးကျဖဴေနရင္ ၾကည္ေနရင္ ဒီမွာေပၚတဲ့စိတ္ကလဲ ၾကည္လင္ေနၿပီး ဉာဏ္ပညာကလဲ ထုိးထြင္းသိေတာ့တာပဲ၊ အကယ္၍ ႏွလုံးေသြးကေနာက္ေနရင္ ဒီအထဲမွာ ေပၚတဲ့စိတ္ကလဲ ေနာက္ေတာက္ေတာက္ျဖစ္ေနေတာ့၊ ဉာဏ္က ထုိးထြင္းၿပီး မသိႏုိင္ေတာ့ဘူး။ ဒီေတာ့ ခုနကေျပာခဲ့တဲ့ နီ၀ရဏတရားေတြက ၀င္ေရာက္ေႏွာက္ယွက္လုိ႔ရွိရင္၊ စိတ္ဟာမၾကည္မလင္ ေနာက္ေတာက္ေတာက္ျဖစ္ၿပီး ဉာဏ္က ထုိးထြင္းမသိႏုိင္ေတာ့ဘူး။
ဒီ နီ၀ရဏအေၾကာင္းကုိ ပၪၥကနိပါတ္ အဂုၤတၳဳိရ္ပါဠိေတာ္မွာလာတဲ့ ၀တၳဳနဲ႔တကြ ရွင္းျပမယ္။ ဘုရားရွင္ဟာ စမၸာနဂုိရ္ျပည္မွာ သီတင္းသုံးေနတယ္။ သဂၤါရ၀ဆုိတဲ့ သတုိ႔သားတေယာက္ဟာ ဘုရားရွင္ဆီလာၿပီး တပည့္ေတာ္ ပု႑ႅားထုံးစံအတုိင္း ေဗဒင္က်မ္းဂန္ေတြ ညည႐ြတ္ဖတ္သရဇၩာယ္တဲ့အခါ၊ တခါတေလ တလုံးမွသတိမရဘူး။ အကုန္ေမ့ကုန္တယ္ဘုရား။ တခါတေလက်ျပန္ေတာ့ ရၿပီးသားစာေတြအျပင္ မရေသးတာေတြေတာင္ ဉာဏ္ထဲမွာ ထင္လာပါတယ္ဘုရား။ အဲဒါဘာေၾကာင့္ပါလဲဘုရားလုိ႔ ေမးေလွ်ာက္တယ္။ ဒီေတာ့ဘုရားက ငါရွင္းျပမယ္ကြ ဆုိၿပီး ဥပမာကေလးနဲ႔ ဒီလုိ ရွင္းျပလုိက္တယ္။
(၁) ခြက္တစ္ခုထဲမွာ ၾကည္ေနတဲ့ေရထည့္လုိက္၊ ေနာက္ဒီေရထဲကုိ ေဆးနီ၊ ေဆး၀ါ၊ ေဆးျပာေတြ ေရာ ထည့္လုိက္၊ ေရကုိ ၿငိမ္ေအာင္ထားၿပီး မင္းမ်က္ႏွာဟပ္ၾကည့္လုိက္စမ္း၊ မ်က္ႏွာရိပ္ ထင္ထင္ရွားရွားျမင္ႏိုင္ပါမလား။ မျမင္ႏုိင္ဘူး။ ဒီလုိပဲ နဂုိစိတ္ (ဘ၀င္စိတ္)ဟာ ၾကည္ေနတယ္။ သူ႔မွီရာ ႏွလုံးေသြးဟာလဲ ၾကည္ေနတယ္။ ဒီႏွလုံးေသြးအၾကည္ထဲမွာ ေလာဘစိတ္ကေလး ၀င္လာေပၚလာ လုိ႔ရွိရင္၊ စိတ္ဟာ ေနာက္က်ိသြားၿပီး သိၿပီးသား စာေတြေတာင္ မမွတ္မိမသိႏုိင္ေတာ့ဘူး။ ဒီမွာလဲ၀ိပႆနာအားထုတ္ရာမွာလဲ ထုိ႔အတူပဲ၊ သားသမီးအတြက္ စီးပြားေရးအတြက္ ေလာဘစိတ္၀င္လာရင္ ခႏၶာထဲမွာ နဂုိကရွိတဲ့ အနိစၥ၊ ဒုကၡ၊ အနတၱ၊ အသုဘ၊ ဒုကၡသစၥာအရိပ္ေတြကုိ ဉာဏ္နဲ႔ ဆင္ျခင္တဲ့အခါမွာ မသိမျမင္ႏုိင္ေတာ့ဘူး။ ဒီေတာ့ ေရထဲမွာရွိတဲ့ ေဆးနီ၊ ေဆး၀ါ၊ ေဆးျပာေတြ ဖယ္ပစ္ၿပီး ေရၿငိမ္ေအာင္ထားၿပီး မ်က္ႏွာဟပ္ၾကည့္မွ မ်က္ႏွာရိပ္ကုိ ထင္ထင္ရွားရွား ျမင္ႏုိင္သလုိ၊ ဒီေပၚလာတဲ့ ေလာဘစိတ္ကုိ ျဖစ္ပ်က္႐ႈၿပီး ဖယ္ရွားပစ္ရမယ္။ အဲဒါ ဖယ္ရွားပစ္ၿပီးမွ မိမိ႐ႈေနတဲ့ မူလကမၼ႒ာန္းကုိ ျပန္ေကာက္ၿပီး ခႏၶာထဲဉာဏ္စိုက္ၾကည့္လုိက္ရင္ ခႏၶာထဲမွာ နဂုိရွိေနတဲ့ အနိစၥ၊ ဒုကၡ၊ အနတၱ၊ အသုဘ၊ ဒုကၡသစၥာအရိပ္ေတြ တခုခုဟာ ထင္ထင္ရွားရွား ျမင္ႏုိင္တယ္။ ဒီေတာ့ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ခႏၶာထဲဉာဏ္စိုက္ၿပီး ျဖစ္ပ်က္႐ႈလုိ႔မျမင္တာဟာ ဒီ ေလာဘစိတ္က၀င္႐ႈပ္လုိ႔ မျမင္ရတာ။ ဒီေတာ့ ေလာဘစိတ္၀င္လာရင္ သူ႔ကုိအရင္ ျဖစ္ပ်က္႐ႈၿပီး ဖယ္ရွားပစ္ၿပီးမွ မူလကမၼ႒ာန္းကုိ ျပန္ေကာက္ၿပီး႐ႈပါ။ ဒါမွျဖစ္ပ်က္=အနိစၥေတြျမင္လာမယ္။
(၂) ဒုတိယအခ်က္က ေဒါသပဲ၊ ေဒါသစိတ္ျဖစ္ေနရင္ ႏွလုံးေသြးဟာ ပြက္ပြက္ဆူေနတာပဲ၊ ပြက္ပြက္ဆူေနတဲ့ေရေႏြးထဲကုိ မ်က္ႏွာရိပ္ဟပ္ၾကည့္ပါ။ ေရကပြက္ပြက္ဆူေနၿပီး အခုိးေတြထေနေတာ့ မ်က္ႏွာရိပ္မျမင္ႏုိင္ဘူး။ ဒီလုိပဲ ေဒါသစိတ္က၀င္႐ႈပ္ေနတဲ့အခါ နဂုိရထားတဲ့ စာေတြေတာင္ အကုန္ေမ့သြားရတယ္။ ဒီမွာလဲ ၀ိပႆနာ႐ႈတဲ့ေနရာမွာလဲ ေဒါသစိတ္ျဖစ္ေနတဲ့အခါ ခႏၶာကုိယ္ထဲကုိ ဉာဏ္နဲ႔ၾကည့္ပါ။ ခႏၶာမွာရွိတဲ့ အနိစၥ၊ ဒုကၡ၊ အနတၱ၊ အသုဘ၊ ဒုကၡသစၥာႀကီးကုိ ဘယ္ေတာ့မွမျမင္ႏုိင္ဘူး။ ေဒါသဆုိတဲ့ေရဆူၿပီး အခုိးထေနတာကုိး။ ဒီေတာ့ ေရအခုိးၿငိမ္ေအာင္ ေရေအးေရၿငိမ္ေအာင္ထားၿပီး မ်က္ႏွာရိပ္ဟပ္ၿပီးၾကည့္ေတာ့ မ်က္ႏွာရိပ္ျမင္ရသလုိ၊ ဒီေပၚလာတဲ့ေဒါသကုိ ျဖစ္ပ်က္႐ႈၿပီး အရင္ဖယ္ပစ္ရမယ္။ ဒီလုိဖယ္ရွားပစ္ၿပီးမွ မူလကမၼ႒ာန္းကုိျပန္ေကာက္။ ဒီလုိ႐ႈေတာ့မွ ခႏၶာထဲမွာရွိတဲ့ ျဖစ္ပ်က္အနိစၥရိပ္ေတြကုိ ျမင္လာလိမ့္မယ္။
(၃) တတိယအခ်က္က ထိနမိဒၶပဲ။ ။ ထိနမိဒၶဆုိတာ ကုိယ့္စိတ္ကုိ ကုိယ္မႏိုင္တာ၊ ငုိက္မ်ည္းသြားတာ။ ေရကန္ထဲက ေရျပင္မွာ ေမွာ္ေတြဖုံးအုပ္ေနတဲ့အခါ၊ မ်က္ႏွာကုိဟပ္ၾကည့္ရင္ မ်က္ႏွာရိပ္ကုိမျမင္ႏုိင္ဘူး။ ဒီလုိပဲ၊ ဟဒယ၀တၳဳႏွလုံးေသြးထဲမွာ ထိနမိဒၶ၊ ငုိက္မ်ည္းတဲ့စိတ္က ၀င္ေရာက္ေႏွာင့္ယွက္ေနရင္ ရၿပီးသားစာေတြ ေမ့မွာပဲ။ အခု ၀ိပႆနာ႐ႈတဲ့ေနရာမွာလဲ ထိနမိဒၶဆုိတဲ့ ငိုက္မ်ည္းတဲ့စိတ္က ဟဒယ၀တၳဳႏွလုံးေသြးမွာ ၀င္ေရာက္ဖုံးလြမ္းေနရင္ ဉာဏ္၀င္ခြင့္မရလုိ႔ ခႏၶာထဲရွိတဲ့ ျဖစ္ပ်က္အနိစၥေတြ မျမင္ႏုိင္ဘူး။ ဒီေတာ့ ဖုံးေနတဲ့ ေမွာ္ေတြဖယ္ရွားပစ္ၿပီး မ်က္ႏွာရိပ္ဟပ္ၾကည့္မွ ထင္ထင္ရွားရွားျမင္ရမယ္။ ဒီမွာလဲ ဉာဏ္ေပၚမွာဖုံးေနတဲ့ ဒီ ထိနမိဒၶကုိ အရင္ျဖစ္ပ်က္႐ႈၿပီး ဟဒယ၀တၳဳႏွလုံးေသြးမွ ဖယ္ရွားပစ္ၿပီးမွ ႐ႈေနတဲ့မူလကမၼ႒ာန္းကုိ ျပန္ေကာက္ပါ။ ဒီေတာ့ မိမိ႐ႈေနတဲ့ ျဖစ္ပ်က္အနိစၥေတြ ထင္ျမင္လာမယ္။
(၄) စတုတၳအခ်က္က ဥဒၶစၥ ကုကၠဳစၥ ျဖစ္တယ္။ ဥဒၶစၥ ကုကၠဳစၥဆုိတာ စိတ္ျပန္႔လြင့္တာ။ စိတ္မၿငိမ္တာ။ ထားရာမွာ မေနတာပဲ။ ေရကန္ထဲကေရဟာ ေလတုိက္ခပ္လုိ႔လႈပ္ေနတဲ့အခါ မ်က္ႏွာရိပ္ကုိ ဟပ္ၾကည့္ပါ။ မ်က္ႏွာရိပ္ကုိမျမင္ရဘူး။ ဒီမွာလဲ ၀ိပႆနာ႐ႈရာမွာလဲ စိတ္ျပန္႔လြင့္ လႈပ္ရွားေနတဲ့အခါ ၀ိပႆနာ႐ႈရင္ ခႏၶာထဲရွိတဲ့ အနိစၥေတြကုိ မျမင္ႏုိင္ဘူး။ ေရကုိ ၿငိမ္ေအာင္လုပ္ၿပီး မ်က္ႏွာရိပ္ဟပ္ၾကည့္မွ ျမင္ရတယ္။ ဒီမွာလဲ ျပန္႔လြင့္ေနတဲ့စိတ္ကုိ ျဖစ္ပ်က္ ႐ႈၿပီးဖယ္ရွားပစ္ပါ။ ၿပီးမွ မူလကမၼ႒ာန္းကုိ ျပန္ေကာက္ၿပီး႐ႈရင္ ခႏၶာထဲရွိတဲ့ ျဖစ္ပ်က္ အနိစၥေတြကုိ ျမင္ႏုိင္တယ္။ ထုိ႔အျပင္ ကုကၠဳစၥဟာ အေရးႀကီးလုိ႔ အထူးရွင္းျပပါဦးမယ္။
ခင္ဗ်ားတုိ႔ငယ္စဥ္တုန္းက မသိမလိမၼာလုိ႔ မုိက္ခဲ့တာေတြကုိ ေတြးၿပီးပူမေနနဲ႔ ေၾကာက္လန္႔မေနနဲ႔၊ ငယ္တုန္းကမုိက္ခဲ့တာေတြကုိ ႏွလုံးသြင္းေနရင္ ဒါ မဂ္တားဖုိလ္တားျဖစ္တယ္။ ငယ္ငယ္တုန္းကစၿပီး ေတာက္ေလွ်ာက္လိမၼာတဲ့ အမ်ဳိးလုိ႔ မရွိပါဘူး။ အနည္းနဲ႔ အမ်ား မုိက္မွားခဲ့တဲ့လူေတြမ်ားပါတယ္။ ဒါေတြေတြးမေနနဲ႔၊ ေတြးေနရင္ ကုကၠဳစၥျဖစ္ၿပီး ၀ိပႆနာမွာ အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္တယ္။ ဒီေတာ့ ကုကၠဳစၥစိတ္ေတြလာရင္ ျဖစ္ပ်က္႐ႈၿပီး ဖယ္ရွားပစ္ပါ။ ဘုရားရွင္လက္ထက္က လူဆုိးႀကီးေတြ မဂ္ဖုိလ္ရသြားၾကတာ ရွိခဲ့သားပဲ၊ ၿပီးေတာ့ ေသခါနီးမွာ ကုကၠဳစၥစိတ္ျဖစ္ရင္ တိရစၧာန္ျဖစ္တတ္တယ္။ ၿပိတၱာျဖစ္တတ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ခင္ဗ်ားတုိ႔ကုိ ေသနည္း သင္ေပးေနရတာ။ ေသခါနီးရင္ ကုိယ့္ခႏၶာကုိ ျဖစ္ပ်က္႐ႈေပးပါ။ သားသမီးပစၥည္းဥစၥာေတြအတြက္ စိတ္မခ်တာ စဲြလမ္းတာေတြလာရင္ ၿပိတၱာနဲ႔ တိရစၧာန္ျဖစ္တတ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ၀ိပႆနာလုပ္တဲ့အခါ ေရွးကဒုစ႐ုိက္မႈေတြကုိ မေတြးေတာပဲ ျဖစ္ပ်က္႐ႈ ဖယ္ရွားပစ္ၿပီး မိမိ႐ႈေနတဲ့ မူလကမၼ႒ာန္းကုိသာ စုိက္စိုက္မတ္မတ္ ႐ႈသြားရမယ္။
(၅) ပၪၥမအခ်က္က ၀ိစိကိစၧာ ျဖစ္တယ္။ ၀ိစိကိစၧာဆုိတာ သံသယရွိတာ၊ ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာအေပၚသံသယရွိမႈ၊ မိမိက်င့္ေနတဲ့ ၀ိပႆနာအက်င့္ေပၚမွာ သံသယရွိမႈေတြဟာ မဂ္တားဖုိလ္တားပဲ။ မိမိဉာဏ္မမွီတာေတြကို စဥ္းစားၿပီးသံသယျဖစ္ေနရင္ ဒါအႏၲရာယ္တခုပဲ၊ သဒၶါကုိ ေရွ႕သြားျပဳၿပီး တျဖည္းျဖည္းဉာဏ္နဲ႔ ဆင္ျခင္သြားမွာသာ အမွန္ေရာက္ႏုိင္တာ။ ဒီေတာ့ ေတြးေတာ ယုံမွား သံသယစိတ္ေတြ ၀င္လာရင္ ဒါကုိ ျဖစ္ပ်က္႐ႈၿပီး ဖယ္ရွားပစ္ရမယ္။ ဖယ္ရွားၿပီးမွ မိမိ ႐ႈေနတဲ့ မူလကမၼ႒ာန္းကုိျပန္ေကာက္။ ေရကန္ထဲကေရေတြ အနယ္ထေနရင္ မ်က္ႏွာရိပ္မထင္ႏုိင္ဘူး။ အနယ္ေတြဖယ္ရွားပစ္မွ မ်က္ႏွာရိပ္ထင္ႏုိင္တယ္။ ၀ိပႆနာ႐ႈရာမွာလဲ ၀ိစိကိစၧာေတြ ၀င္႐ႈပ္လာရင္ ခႏၶာအရွိကုိ ဉာဏ္မ်က္စိကမျမင္ႏုိင္ဘူး။ ဒီေတာ့ ဒီ၀ိစိကိစၧာကုိဖယ္ရွားပစ္မွသာ ခႏၶာအရွိနဲ႔ ဉာဏ္အသိကုိက္မယ္။ ခႏၶာထဲမွာ ရွိတဲ့ အနိစၥ၊ ဒုကၡ၊ အနတၱေတြကုိ ေတြ႔ျမင္ႏုိင္မယ္။
မုိးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ ၾသ၀ါဒတရားမ်ားမွ
No comments:
Post a Comment