နိေရာဓသစၥာ၏ နိႆရဏ႒အနက္ (၁)
နိဗၺာန္ဆုိတာ နိႆရဏ႒သေဘာရွိတယ္။ နိႆရဏ႒ဆုိတာ ဒုကၡ၀ဋ္မွကၽြတ္လြတ္တဲ့ အနက္သေဘာ။ နိဗၺာန္ဆုိတာ ၀ဋ္သုံးပါးမွ ကၽြတ္တဲ့ေနရာပဲ။ ဒါျဖင့္ ၀ဋ္လည္မွန္းသိမွ ၀ဋ္ကၽြတ္ခ်င္မွာေပါ့။ ၀ဋ္လည္မွန္းမသိရင္ ၀ဋ္မကၽြတ္ခ်င္ဘူး။ နိဗၺာန္ဆုိတာ ႐ုပ္နာမ္ခႏၶာရွိေနရင္လဲ နိဗၺာန္ မဟုတ္ဘူး။ ၀ိပါက၀ဋ္ျဖစ္ေနတာ။ ကုသိုလ္ကံ အကုသိုလ္ကံေတြရွိေနရင္လဲ နိဗၺာန္မဟုတ္ဘူး။ ကမၼ၀ဋ္ျဖစ္ေနတာ။ အ၀ိဇၨာနဲ႔တဏွာရွိေနျပန္လဲ နိဗၺာန္မဟုတ္ဘူး။ ကိေလသ၀ဋ္ျဖစ္တယ္။ ဒါျဖင့္ ၀ဋ္ကၽြတ္ရာဌာန(နိဗၺာန္)မွာ ႐ုပ္နာမ္လုံး၀မရွိဘူး။ ႐ုပ္ရွိရွိ နာမ္ရွိရွိ ႐ုပ္နာမ္အတဲြရွိရွိ ဒါ၀ိပါက၀ဋ္ပဲ။ နိဗၺာန္သည္ ၀ဋ္ကၽြတ္ရာဌာနဆုိသျဖင့္ ကုသိုလ္ကံ အကုသုိလ္ကံ၏ အစြမ္းသတၱိ မရွိတဲ့ေနရာ၊ ကိေလသာ၏အစြမ္းသတၱိ မရွိတဲ့ေနရာ၊ ၀ိပါက၀ဋ္နဲ႔လဲ မဆက္သြယ္တဲ့ေနရာပဲ။ နိဗၺာန္သည္ ၀ဋ္ ၃-ပါးနဲ႔ မဆက္သြယ္ဘူး။ မဆက္သြယ္ပဲ သူ႔ဟာသူ သီးသန္႔ေနတာ။ ဒါျဖင့္ အ၀ုိင္းေျပးက ဒီက်မွ လြတ္မယ္။
အခု၀ဋ္ကၽြတ္ရာေနရာဌာန (နိဗၺာန္)၏ ေကာင္းတာကုိ ေဟာရမယ္။ ဒီ၀ဋ္ သုံးပါးအေၾကာင္း သိမွသာ ဒီဘက္(နိဗၺာန္)က ေကာင္းသကုိးဆုိတာကုိသိမယ္။ ၀ဋ္အေၾကာင္းမသိရင္ ဒီဘက္က နိေရာဓ(နိဗၺာန္) ေကာင္းတာကုိလဲ မသိပါဘူး။ ဒါျဖင့္ နိဗၺာန္မသိပဲနဲ႔ ခင္ဗ်ားတုိ႔ လွဴဒါန္းၾက ေပးကမ္းၾကတဲ့အခါ သူမ်ားေကာင္းတယ္ဆုိလုိ႔သာ ကုိယ္ရခ်င္တာ။ ဒီ ၀ဋ္ႀကီးကုိ လုိခ်င္တာပဲရွိမယ္။ တကယ္ေတာ့ ဒီ၀ဋ္ႀကီး ကုိယ္တုိင္ခံစားရတာျမင္ၿပီး ကၽြတ္ခ်င္တဲ့သေဘာမ်ဳိးနဲ႔ နိဗၺာန္သုိ႔ တကယ္အေရာက္ေျပးခ်င္တာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါျဖင့္ သိတဲ့ပုဂၢိဳလ္ လွဴတာနဲ႔ မသိတဲ့ပုဂၢိဳလ္လွဴတာ၊ သိတဲ့ပုဂၢိလ္အားထုတ္တာနဲ႔ မသိတဲ့ပုဂၢိဳလ္အားထုတ္တာ အင္မတန္ကြာတယ္။ သိတဲ့ပုဂၢိဳလ္က ဒီ၀ဋ္ႀကီး ကုိယ္တုိင္ခံစားၿပီးလာခဲ့ေတာ့ ၀ဋ္ ၃-ပါးအေၾကာင္း ေကာင္းေကာင္းသိၿပီး ဒီ၀ဋ္ႀကီး ကၽြတ္လြတ္ရပါလုိ၏ဆုိတာ လာမယ္။
အခု ၀ဋ္ျပတ္ပုံကုိ ေဟာျပမယ္။ သစ္ပင္တပင္မွာ အျမစ္- ပင္စည္ပင္လုံး- အကိုင္းအခက္ ရယ္လုိ႔ ၃-ပုိင္းရွိတယ္။ (၁) အ၀ိဇၨာတဏွာဆုိတဲ့ ကိေလသ၀ဋ္ ဟာ ေရေသာက္ျမစ္နဲ႔တူတယ္။ ေရေသာက္ျမစ္ ၂-ခုေပါ့။ (၂) ကမၼ၀ဋ္ က ပင္စည္၊ ပင္လုံးနဲ႔တူတယ္။ (၃) ႐ုပ္နာမ္ခႏၶာဆုိတဲ့ ၀ိပါက၀ဋ္ ႀကီးဟာ အကုိင္းအခက္ေတြပဲ။ ဒီေတာ့ ဒီအပင္ (ခႏၶာသစ္ပင္ႀကီး) ေသေစခ်င္ရင္၊ အျမစ္ကုိျဖတ္ရမယ္။ ဒီကိေလသာအျမစ္ကလဲ ၀ိပႆနာဓား၊ မဂ္ဓားနဲ႔ ျဖတ္မွရမယ္။ ၀ိပႆနာဓားက ေတာ္ေတာ့္ကုိခုတ္ထားၿပီး တဲတဲက်န္တဲ့အခ်ိန္မွာ မဂ္ဓားနဲ႔ ျဖတ္ရမယ္။ မဂ္ဓားက ကိေလသာထု(ဒု) သိပ္ႀကီးေနရင္ မရဘူး။ ၀ိပႆနာဓား အေတာ္ကုိ အရင္ေတထားဦးမွ၊ ဒီဓား ၂-ခုကုိကုိင္ၿပီး ဒီအျမစ္ကုိျဖတ္လုိက္ရင္ ဒီအပင္ (ကမၼ၀ဋ္)ဟာလဲ ေျခာက္သြားမွာပဲ။ ဒီ အကုိင္းအခက္ေတြ (၀ိပါက၀ဋ္)လဲ ေျခာက္မွာပဲ၊ အခု သီးပြင့္ေနတာေတြလဲ ေလသီးေလပြင့္ ျဖစ္သြားမွာပဲ။ ၀ိပါက၀ဋ္ထဲမွာရွိတဲ့ အ၀ိဇၨာနဲ႔ တဏွာကံေတြဟာ ေလသီးေလပြင့္ျဖစ္သြားမယ္။ ဒီေလသီး ေလပြင့္ေတြဟာ ေနာက္ အပင္ကုိ မေပါက္ေစႏုိင္ေတာ့ဘူး။
ဒီအျမစ္ကုိ ျဖတ္ဖုိ႔ရာ ဒါန သီလ သမထေလာက္နဲ႔ေတာ့ ျဖတ္လို႔မရဘူး။ ၀ိပႆနာဓား မဂ္ဓားနဲ႔ ျဖတ္မွရမယ္။ အဲဒီေတာ့ ဒီအျမစ္ျဖတ္ေဆးကုိေတာ့ျဖင့္ ဒီဘ၀မွာ ေသာက္ျဖစ္ေအာင္ ေသာက္လုိက္။ လုပ္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္လုိက္လုိ႔ရွိရင္ စိတ္ခ်ရပါၿပီ။ ဒီအျမစ္ (ကိေလသာ)မျပတ္သေ႐ြ႕ေတာ့ ၀ိပါက၀ဋ္ထဲမွ ကိေလသ၀ဋ္က ေပါက္ေနဦးမွာ။ အျမစ္ျပတ္ေတာ့ ဒီအသီးေတြက မေအာင္ျမင္ေတာ့ဘူး။ ဒီလုိျဖစ္ေအာင္ ၀ိပႆနာအလုပ္ လုပ္ရမယ္။ ေရွးဦးစြာ ၀ိပႆနာမဂ္ဉာဏ္ ၅-ပါးနဲ႔လုပ္။ ေနာက္ဆုံးက်ရင္ မဂ္ဉာဏ္ ဂ-ခုနဲ႔ျဖတ္။ ဒါမွတစ္ပါး အျမစ္ျဖတ္ေဆးမရွိဘူး။ ဒီေတာ့ လွဴဒါန္းတဲ့အခါမွာလဲ ဒီ၀ဋ္ကၽြတ္ရပါလုိ၏ဆုိၿပီး လွဴပါ။ ဒီ၀ဋ္ ၃-ပါးမွ ကၽြတ္လြတ္ခ်င္တဲ့ အလွဴအတန္းမ်ဳိးလုပ္ရင္ အေထာက္အပံ့ရမွာေသခ်ာတယ္။ ဒီ၀ဋ္ကုိ လုိခ်င္ေတာင့္တတယ္ဆုိရင္ သြားၿပီ၊ ေခါင္းေျပာင္းၿပီး အ၀ုိင္းေျပးေပေတာ့။ ၀ဋ္ေကာင္ေတြပဲ လွည့္ျဖစ္ေပေတာ့။
ဒါျဖင့္ ခင္ဗ်ားတုိ႔က ၀ိပါက၀ဋ္ကၽြတ္ခ်င္ရင္ ကမၼ၀ဋ္ကုိလဲ ျဖတ္မေနပါႏွင့္။ ၀ိပါက၀ဋ္ကလဲ အက်ဳိးေပးၿပီးသားျဖစ္လုိ႔ ျဖတ္လုိ႔မရေတာ့ဘူး။ ကမၼ၀ဋ္ကလဲ အက်ဳိးေပးတဲ့ေနရာမွာ သူ ဆက္အက်ဳိးေပးေနမွာပဲ။ ဒီေတာ့ ကမၼ၀ဋ္လဲ အားနည္းသြားေအာင္ ကိေလသ၀ဋ္ကုိ ျဖတ္လုိက္ရမယ္။ ျဖတ္လုိက္လုိ႔ ကိေလသ၀ဋ္မရွိေတာ့ရင္ ကမၼ၀ဋ္လဲ မရွိေတာ့ဘူး။ ၀ိပါက ၀ဋ္ႀကီးလဲ မရွိေတာ့ဘူး (ထပ္မလာေတာ့ဘူး)။ ဒီေတာ့ ၀ဋ္ ၃-ပါး ကၽြတ္သြားတယ္။ အဲဒီ ၀ဋ္ ၃-ပါး ကၽြတ္သြားတယ္ဆုိတာ (နိဗၺာန္ေရာက္တယ္ဆုိတာ)။ ကိေလသာအညစ္အေၾကးဆုိတဲ့ သေဘာမရွိဘူး။ ကမၼ၀ဋ္ဆုိတဲ့ သတၱ၀ါေတြကုိ ဆင္းရဲေအာင္လုပ္တဲ့ ထင္သလုိစီမံတဲ့ ကံေတြလဲမရွိဘူး။ ကံမရွိရင္ ျဖစ္ခ်င္သလုိျဖစ္ရတဲ့ ဘ၀ေတြနဲ႔လဲ မႀကံဳေတာ့ဘူး။ ဒါျဖင့္ ကိေလသ၀ဋ္ကၽြတ္လုိ႔ ကမၼ၀ဋ္ကၽြတ္တယ္။ ကမၼ၀ဋ္ကၽြတ္လုိ႔ ၀ိပါက၀ဋ္ ကၽြတ္ရတယ္။ ဒီေတာ့ ကိေလသ၀ဋ္သာ ကၽြတ္ေအာင္လုပ္။ ကံကုိလဲမေၾကာက္နဲ႔။ ၀ိပါက၀ဋ္လဲ မေၾကာက္ပါနဲ႔။ ကိေလသ၀ဋ္ကုိသာ ေၾကာက္ရမယ္။ ကိေလသ၀ဋ္ကုိ ေၾကာက္ရင္ ကိစၥၿပီးၿပီ။ ဒီေတာ့ အ၀ိဇၨာတဏွာဆုိတဲ့ ကိေလသ၀ဋ္ကုိ ႏုိင္ေအာင္သတ္။ သတ္တဲ့ေနရာမွာ ၀ိပႆနာဉာဏ္နဲ႔ မဂ္ဉာဏ္မွတစ္ပါး အားကုိးစရာမရွိဘူး။ ဒါေတာင္အခုလုပ္ရင္လုပ္၊ ေနာင္ ၀ိပႆနာကြယ္ေတာ့မွာ။ သာသနာကြယ္ရင္= သာသနာပဆုိရင္ ၀ိပႆနာဆုိတာ မရွိေတာ့ဘူး။ မရွိေတာ့ ကၽြတ္ခ်င္ရင္ အခု အခ်ိန္ပုိင္းသာ က်န္ေတာ့တယ္။
ဘုရားက- ကမၼံေခတၱံ၊ ၀ိညာဏံဗီဇံ၊ တဏွာသိေနဟာ။ လုိ႔ ေဟာထားတယ္။ ကံဆုိတာ လယ္ႏွင့္တူတယ္။ တဏွာဆုိတာ ေရႏွင့္တူတယ္။ ခင္ဗ်ားတုိ႔ စိတ္၀ိညာဏ္ (ပဋိသေႏၶ၀ိညာဏ္)ဟာ မ်ဳိးေစ့နဲ႔တူတယ္ လုိ႔ ေဟာထားတယ္။ ဒါျဖင့္ ကံဟာ လယ္ႏွင့္တူေတာ့ ဒီလယ္ထဲ ေရသြင္းမေပးရင္ လယ္ေျခာက္ႀကီးျဖစ္မယ္။ ျဖစ္ရင္ ဘာစုိက္စုိက္မရဘူး။ မေပါက္ဘူး။ (လယ္နဲ႔တူတဲ့ကံဆုိတာ ကမၼ၀ဋ္၊ ေရနဲ႔တူတဲ့ တဏွာဆုိတာ ကိေလသ၀ဋ္။ မ်ဳိးေစ့နဲ႔တူတဲ့ ၀ိညာဏ္ဆုိတာ ၀ိပါက၀ဋ္လုိ႔မွတ္။) ဒီေတာ့ (အ၀ိဇၨာ တဏွာ)ဆုိတဲ့ေရကုိ ဒီကံထဲသြင္းလုိက္ရင္ မ်ဳိးေစ့ဆုိတဲ့ ခင္ဗ်ားတုိ႔ရဲ႕ ပဋိသေႏၶစိတ္၀ိညာဏ္ဟာ ႐ုပ္နာမ္ခႏၶာ အပင္ႀကီးေပါက္ေတာ့မွာပဲ၊ ခင္ဗ်ားတုိ႔ လယ္ထဲမွာ ေရေတြရွိတယ္။ မ်ဳိးေစ့ခ်လုိက္တယ္ဆုိရင္ ဒီအပင္ (ခႏၶာ)ေပါက္ၿပီးေပါ့။ အသီးအပြင့္ေတြနဲ႔ေ၀ဆာလာမွာပဲ။
ကံက လယ္နဲ႔တူတယ္။ ခင္ဗ်ားတုိ႔ သားသမီး ပစၥည္းေတြ ခင္တဲ့တဏွာက ေရနဲ႔တူ။ ခင္ဗ်ားတုိ႔က မ်ဳိးေစ့နဲ႔တူ။ ဒါျဖင့္ ေျမလဲေကာင္း ေရလဲေကာင္းဆုိေတာ့ ဒီမ်ဳိးေစ့ကလဲေကာင္းေတာ့ ေပါက္ခ်င္တဲ့ အပင္ေပါက္ေတာ့မွာပဲ။ တိရစၧာန္အပင္ေတြ ေပါက္မွာ။ အပါယ္ပင္ေတြ ေပါက္မွာ။ ဒီလုိေပါက္ခ်င္တဲ့အပင္ေပါက္တာဟာ ေဟာဒီကံရွိေနလုိ႔။ ေဟာဒီ ေရသြင္းေနလုိ႔။ ေဟာဒီ မ်ဳိးေစ့ ေပါက္ရတယ္။ ဒီေတာ့ လယ္လဲမရွိမွ၊ ေရလဲမရွိမွ၊ ဒီမ်ဳိးေစ့သုဥ္းသြားမယ္။ ခင္ဗ်ားတုိ႔က ေရမရွိလဲ မေနတတ္၊ ကံမရွိလဲ မေနတတ္ေတာ့ ခက္တာေပါ့။ ဒီမ်ဳိးေစ့ေပါက္ရင္ အသီးအပြင့္ေတြထြက္ဦးမွာ။ ထြက္ရင္ အပင္ေပါင္း မေရမတြက္ႏုိင္ေအာင္ ေပါက္ဦးမွာပဲ။ အဲဒါ အဆိပ္ပင္ေတြပဲ။ အဆိပ္ပင္ေတြက အဆိပ္သီးေတြ သီးလုိ႔၊ အဆိပ္သီးေတြက တစ္ခါ အဆိပ္ပင္ေတြေပါက္ေတာ့မွာပဲ။ ေခြးပင္၊ ႏြားပင္ေတြ ေပါက္ေတာ့မွာပဲ။ ဒီ အပင္ေတြေနာက္မေပါက္ခ်င္ရင္ ေရလဲမရွိေအာင္ ေျမလဲမရွိေအာင္ လုပ္ၾကေပေတာ့။
မုိးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ သစၥာအနက္ ၁၆-ခ်က္ တရားေတာ္မ်ားမွ
No comments:
Post a Comment